Τα τελευταία πάντως χρόνια έχει επικρατήσει η ελπιδοφόρα «απαίτηση» για νέους που θέτουν για πρώτη φορά υποψηφιότητα, για αύξηση της συμμετοχής των γυναικών και των ΑΜΕΑ, για κάτοχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων και για ανθρώπους επιτυχημένους στον επαγγελματικό στίβο και με συμμετοχή στον εθελοντισμό. Κάτι είναι κι αυτό.

Παλιά κυριαρχούσε το εξής φαινόμενο στις ευρωεκλογές:

Πολιτικοί κύρους -αλλά μεγάλης ηλικίας πια- έπαιρναν την ευκαιρία μιας τιμητικής «αποστρατείας» από τον εγχώριο πολιτικό στίβο, ενώ άλλοι απλώς μετακόμιζαν στις Βρυξέλλες επειδή ήταν εσωκομματικοί αντίπαλοι του αρχηγού του κόμματος.

Τα ευρωψηφοδέλτια κατά καιρούς πλαισίωσαν προσωπικότητες από αντίπαλους πολιτικούς χώρους (για να συμβολίσουν διευρύνσεις και πολυφωνία!) από την Τέχνη και τον αθλητισμό. Μόνο που την τελευταία δεκαετία τα κόμματα σε αυτό το «σπορ» της «λάμψης» το… έχουν «τερματίσει»!

Αξίζει να θυμηθούμε ποιοι κόσμησαν -μεταξύ και άλλων προσωπικοτήτων από όλο το πολιτικό φάσμα και για ένα μεγάλο διάστημα ο καθένας- τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου τη δεκαπενταετία 1989-2004: Δημήτρης Τσάτσος, Παρασκευάς Αυγερινός, Γιώργος Ρωμαίος, Γιώργος Κατηφόρης, Νίκος Παπακυριαζής, Γιάννος Κρανιδιώτης, Τίμος Χριστοδούλου, Παναγιώτης Λαμπρίας, Γιάγκος Πεσμαζόγλου, Μαριέττα Γιαννάκου, Αλέκος Αλαβάνος, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Βασίλης Εφραιμίδης.

Αν ψάξουμε την ίδια εποχή για λαμπερά ονόματα, θα βρούμε τη Νάνα Μούσχουρη και τον Σταύρο Ξαρχάκο.

Οι ευρωβουλευτές εκείνης της εποχής κλήθηκαν να μελετήσουν και αξιολογήσουν αλλαγές κολοσσιαίας σημασίας για την Γηραιά Ήπειρο, όπως:

Η Συνθήκη του Άμστερνταμ (1997) που ενίσχυσε μεταξύ άλλων τη σημασία των ζητημάτων απασχόλησης, υγείας, ασφάλειας στην εργασία.

Η Συνθήκη της Νίκαιας 2001-2003), όταν σε συνθήκες διεύρυνσης αυξήθηκαν οι νομοθετικές και ελεγκτικές αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας (2007) όπου ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έγινε νομικά δεσμευτικός για τα θεσμικά όργανα και τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Διδακτική είναι η αναδρομή στις ευρωεκλογές του 2009 (έδρες για την Ελλάδα: 22).

Ιδού:

Εγγεγραμμένοι: 9.995.992. Ψήφισαν: 5.261.036 (52,63%). Έγκυρα: 5.127.237 (97,46%).

Το ΠΑΣΟΚ νίκησε, με διαφορά 4,35% από τη δεύτερη ΝΔ. Ας θυμηθούμε τα αποτελέσματα:

• ΠΑΣΟΚ (Γιώργος Παπανδρέου) 1.878.859 (36,64% – 8)

• Νέα Δημοκρατία (Κώστας Καραμανλής) 1.655.636 (32,29% – 8)
• ΚΚΕ (Αλέκα Παπαρήγα) 428.283 (8,35% – 2)
• ΛΑΟΣ (Γιώργος Καρατζαφέρης) 366.615 (7,15% – 2)
• ΣΥΡΙΖΑ (Αλέξης Τσίπρας) 240.898 (4,70 % – 1)
• Οικολόγοι Πράσινοι 178.964 (3,49% – 1)
• Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο (Στέλιος Παπαθεμελής) 65.177 (1,27%)
• Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών (Γιώργος Τσαγκανέλιας) 64.782 (1,26%)

• Δράση (Στέφανος Μάνος) 38.895 (0,76%)

Τρεις παρατηρήσεις έχω να κάνω εδώ:

1. Λίγους μόλις μήνες μετά, έγιναν εθνικές εκλογές και η διαφορά υπέρ του ΠΑΣΟΚ υπερδιπλασιάστηκε, με τον Γιώργο Παπανδρέου να γίνεται πρωθυπουργός!

2. Δείτε τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον νεαρό τότε -μόλις 35 ετών- Αλέξη Τσίπρα να φιγουράρει στην όχι και τόσο επίζηλη πέμπτη θέση με 4.7%. Σε 4,5 χρόνια ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ νίκησε (εκλογές Ιανουαρίου 2015) και έγινε πρωθυπουργός με 36,34% και 149 έδρες στον ΣΥΡΙΖΑ!

3.Το ΠΑΣΟΚ υπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο έπεσε στο 4,68%.

Τα πάντα ρει…

Και μια αναμενόμενη, φιλική υπόμνηση προς όλους:

“Το φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι».

Από τους «Ολυνθιακούς Λόγους» του Δημοσθένη. Ο κορυφαίος ρήτορας της αρχαιότητας αναφερόταν σε εκείνους που γεύονται την εξουσία και συνήθως νοιώθουν «ανίκητοι» (στις μέρες μας τους λένε και… «άχαστους») με αποτέλεσμα συχνά να χάνουν τη δυνατότητα σωστής κρίσης των καταστάσεων…

*Δημοσιεύθηκε στη “ΜτΚ” στις 27-28 Απριλίου 2019