ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΕΟ ΣΗΡΙΑΛ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ

Του Γιάννη Σιδέρη

Εισερχόμαστε, ως αμέριμνοι θεατές, στο νέο σήριαλ που θα έχει τίτλο «τρίτη αξιολόγηση», για την οποία σειρά κυβερνητικών στελεχών, πρωθυπουργού άρξαντος, τη χαρακτήρισαν εύκολη (όπως εξάλλου είχαν χαρακτηρίσει και τη δεύτερη, η οποία τελικά αντί ενός μηνός κράτησε δέκα!). Για μακροημέρευση μας προϊδεάζει και η επερχόμενη, καθώς η κυβέρνηση διάγει εν τη γνωστή ραθυμία της, και τα 95 προαπαιτούμενα μετατίθενται στην πλειοψηφία τους «εν ευθέτω χρόνω».

Οι ευρωπαίοι το γνωρίζουν. Χθες ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Valdis Dombrovskis, με δηλώσεις του το σηματοδότησε, αλλά παράλληλα έδειξε και «κατανόηση» στις υπαρκτές καθυστερήσεις, δηλώνοντας ότι το «ιδανικό σενάριο θα ήταν η Ελλάδα να ολοκληρώσει την τρίτη αξιολόγηση έως το τέλος του έτους». Ωστόσο, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος, πρόσθεσε «αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο οι προθεσμίες, όσο η ουσία».

Δυστυχώς οι προθεσμίες είναι η ουσία, γιατί η κυβέρνηση θα έπρεπε να την κλείσει ως το τέλος Νοεμβρίου, να προλάβει το Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου, πριν δηλαδή σχηματισθεί η νέα γερμανική κυβέρνηση, και ο νέος υπουργός Οικονομικών αποδειχθεί δυσχερέστερος του Schaeuble.

(Να θυμίσουμε την επισήμανση της Tageszeitung του Βερολίνου, για την περίπτωση που ο πρόεδρος του FDP Christian Lindner καταφέρει να αποσπάσει το υπουργείο Οικονομικών. Χαρακτήρισε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ως καταστροφικό, καθώς «αν για τον Schaeuble το Grexit ήταν μια επιλογή, για τον Lindner είναι ρητή απαίτηση». Φυσικά  μοιάζει περισσότερο ως σχήμα λόγου, καθώς στα τόσα προβλήματά της η Ευρώπη δεν θα προέβαινε σε κάτι τόσο δραστικό, ώστε να ανοίξει μια ακόμη αιμάσσουσα πληγή. Καταδεικνύει όμως τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η χώρα μας).

Δυστυχώς η κυβέρνηση παραμένει απαράσκευη. Τα προαπαιτούμενα του Σεπτεμβρίου δεν έχουν ολοκληρωθεί ούτε καν στο 10%. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των πλειστηριασμών. Ασχέτως αν η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει το πικρόν ποτήριον, η ίδια τους αποδέχτηκε ως προαπαιτούμενο, τους υπέγραψε, υποσχέθηκε να τους ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο, αλλά στη συνέχεια έδωσε αναβολή για το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου.

Η μακρόσυρτη «διαπραγμάτευση» ενέχει κινδύνους. Ευκρινώς το διετύπωσε στη Βουλή ο συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Παναγιώτης Λιαργκόβας, επισημαίνοντας ότι η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, και ήδη υπάρχει καθυστέρηση. Έθεσε δε ως κόκκινη γραμμή το τέλος Δεκεμβρίου.

Το βασικό πρόβλημα εντοπίζεται στο δισυπόστατο της κυβέρνησης. Από την μια πλευρά οι Τσακαλώτος (που παρά τις γενικές πολιτικές του θεωρήσεις, έχει την επιστημονική συγκρότηση να κατανοεί τους «αριθμούς»), και ο Χουλιαράκης. Από την άλλη, ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του, άμοιροι των αριθμών και της οικονομικής αναγκαιότητας να επιταχύνουν εν τοις πράγμασι.

Πέραν του ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση και η διοικητική ετοιμότητα να υλοποιήσει τα προαπαιτούμενα, μοιάζει να έχει επαναπαυτεί στις καθησυχαστικές δηλώσεις κάποιων ευρωπαίων. Το «σημασία δεν έχουν οι προθεσμίες» του Dombrovskis, το «να μη γίνουν εκλογές νωρίτερα από το ’19» του Dijsselbloem, δεν τα εκλαμβάνει ως θωπεία προς μια κυβέρνηση που είναι πρόθυμη σε ό,τι απαιτούν από αυτή (ενώ παράλληλα έχει εκμηδενίσει και τις κοινωνικές αναστατώσεις), αλλά ως στήριξη που θα διαρκέσει και πέραν του τερματισμού του παρόντος μνημονίου, και θα συμβάλει στην υλοποίηση του αφηγήματος περί «καθαρής εξόδου».

Αδιαφορώντας για τις αυτονόητες προειδοποιήσεις τόσων αξιωματούχων, ότι η χώρα θα παραμείνει σε εποπτεία για πολλά χρόνια έως ότου ξεπληρώσει το 75% της βοήθειας, ευελπιστεί να της δοθεί στο τέλος του προγράμματος το αδιάθετο υπόλοιπο των 18 δις από το δάνειο των 86 δις του ESM, ώστε να διαθέτει ρευστότητα για την μετά το μνημόνιο εποχή και να την προπαγανδίσει ως «καθαρή έξοδο». Όμως, ακόμη και αυτό – που σαφώς θα αποτελεί ένα «κεφαλαιακό μαξιλάρι», όπως είπε ο κ. Λιαργκόβας – απαιτεί το γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης.

Η αναμφισβήτητη πειστικότητα που έχει ο πρωθυπουργός προς τα κοινωνικά σύνολα, η παθητικότητα με την οποία αυτά αντιμετωπίζουν την κυβερνητική αβελτηρία (συνδυασμός απογοήτευσης και εξακολουθητικής πίστης ότι προσπαθεί για το καλύτερο), σταδιακά θα αρχίσει να εκλείπει, για τον απλούστατο λόγο ότι θα επιδεινώσει τα οικονομικά τους. Η χώρα δεν αντέχει νέο σήριαλ ατέρμονης θεατρικής διαπραγμάτευσης. Δεν είναι σίγουρο ότι το κυβερνητικό επιτελείο το έχει κατανοήσει.

http://Liberal.gr

Related Post