Γράφει ο Γιώργος Θεοφανόπουλος∗
Δεν το λέμε μόνο όσοι κατακλείσαμε την Αθήνα στις 28/2 για τη μαύρη επέτειο των 2 ετών από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. Το καταγγέλουν πρόσωπα με θεσμική ιδιότητα όπως βουλευτές της Αντιπολίτευσης, πρώην Πρωθυπουργοί, ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδας και δη του ΔΣΑ. Το καταδεικνύουν στις ετήσιες εκθέσεις τους επίσημοι φορείς όπως ο Συνήγορος του Πολίτη, ο ΟΟΣΑ, η ΕΕ και το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ. Το δείχνουν οι καταδίκες από το ΕΔΔΑ και το ΔΕΕ. Στην Ελλάδα, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με το Κράτος Δικαίου.
Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα. Αλλά, χάριν οικονομίας χρόνου, αξίζει περισσότερο να συζητήσουμε για τα θεσμικά ζητήματα στη χώρα. Από την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, μέχρι τη λογοδοσία των πολιτικών, και από τη συνταγματικότητα των νόμων που ψηφίζονται καθημερινά, ως τη διαπλοκή επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων με παρακρατικούς και το Οργανωμένο Έγκλημα, είναι πολλά τα θεσμικά προβλήματα. Ανώτατοι δικαστικοί διορίζονται από την εκάστοτε Κυβέρνηση. Βουλευτές απολαμβάνουν ενός ιδιώνυμου ακαταδίωκτου ώστε να συνεχίζουν το κοινοβουλευτικό – νομοθετικό τους έργο απρόσκοπτα. Δεκάδες απόφασεις δημοσιεύονται καθημερινά στα ημερήσια Φύλλα της Κυβερνήσεως, αμφιβόλου συνταγματικής νομιμότητας. Και όσον αφορά το παρακράτος, οι αστυνομικοί και δικαστικοί συντάκτες γνωρίζουμε πολύ καλά την έκταση του προβλήματος.
Το πρόβλημα δεν είναι το πώς έχει δομηθεί το υπάρχον σύστημα. Τουναντίον, το πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζονται οι θεμελιώδεις νόμοι και δεν τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Στην περίπτωση των υποκλοπών, του Ελληνικού Watergate IV, και νομικά κατοχυρώνεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων και το απόρρητο των τηλεφωνικών συνομιλιών, και προβλέπονται ρητά οι διαδικασίες άρσης του απορρήτου των τηλεφωνικών επικοινωνιών. Άρα, προφανώς και δεν ήτανε το πρόβλημα το “Σύστημα”, αλλά το ότι κάποιοι δεν τήρησαν τα προβλεπόμενα. Και για του λόγου το ακριβές, από το ’12 οι ελληνικές Κυβερνήσεις ενδιαφερόντουσαν να προμηθευτούν κάποιο λογισμικό διακριτικής παρακολούθησης. Επί ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιήθηκε για να παγιδευτούν τα κινητά της Greek Police Mafia. Ήταν το λογισμικό Pegasus της NSO. Επί Κυριάκου Μητσοτάκη, κατάφεραν να προμηθευτούν ένα νέο λογισμικό “one-click”, το Predator της Intellexa Alliance. Μεσολάβησαν ορισμένοι ιδιώτες εντός κι εκτός του Μαξίμου, ώστε να προμηθευτούν ΕΥΠ και ΔΑΕΕΒ (Αντιτρομοκρατική) το spyware αυτό. Αφού χρησιμοποιήθηκε σε κάποιους στόχους για πραγματικούς λόγους εθνικής ασφάλειας, χρησιμοποιήθηκε από τους ιδιώτες αυτούς, οι οποίοι είχαν στήσει ένα δικό τους παρακράτος εντός της Κατεχάκης, για να στοχοποιήσουν εχθρούς του παρακράτους αυτού. Δεν είναι και τυχαίο ότι υπάρχουν κοινοί παρονομαστές στις υποθέσεις Predatorgate, Greek Police Mafia και Καραϊβάζ.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι λοιπόν ιδεολογικό, αλλά θεσμικό. Κοιτώντας συνοπτικά τι λένε οι θεμελιώδεις νόμοι, θα διαπιστώσουμε ότι τα λένε όλα καλά. Στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, κατοχυρώνονται θεμελιώδη έννομα αγαθά όπως η ανθρώπινη αξία, η ζωή, η σωματική ακεραιότητα, η προσωπικότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια, ο ιδιωτικός βίος, η οικογενειακή ζωή. Θεσπίζεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων. Προβλέπεται το δικαίωμα στον γάμο και τη δημιουργία οικογενειών. Προστατεύεται η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Της έκφρασης και της πληροφόρησης. Του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι. Της τέχνης και της επιστήμης. Κατοχυρώνεται το θεμελιώδες δικαίωμα στην εκπαίδευση. Προστατεύεται η ελευθερία του επαγγέλεσθαι και το δικαίωμα του εργάζεσθαι και του επιχειρείν. Προστατεύεται η ιδιοκτησία. Ακόμη, υπάρχουν νομοθετικές προβλέψεις για ζητήματα μετανάστευσης και διακηρρύσσεται πανηγυρικά η ισότητα των πολιτών ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, έθνους, φύλου, ηλικίας και προστατεύονται ως μειονότητα και τα άτομα με αναπηρία. Διακηρρύσσεται πανηγυρικά η αλληλεγγύη με ρυθμίσεις για την πρόσβαση στην Αγορά Εργασίας. Προστατεύεται ο καταναλωτής, το περιβάλλον, η δημόσια υγεία, η κοινωνική ασφάλιση. Θεσπίζονται τα θεμελιώδη δικαιώματα ενός πολίτη σε μια δημοκρατία και οι βασικές αρχές της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης.
Είδατε εσείς πουθενά να λέει κάτι λάθος; Διασφαλίζει το Κράτος Δικαίου, το Κράτος Πρόνοιας, την Ελεύθερη Αγορά και συστήνει μια κοινωνία πραγματικά ελεύθερη. Το πρόβλημα είναι στο πώς οι βασικοί αυτοί νόμοι, του Ενωσιακού Δικαίου, μεταφράζονται σε ρυθμιστικούς και κανονιστικούς νόμους της εθνικής έννομης τάξης. Και εκεί υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Θα λειτουργούσε καλύτερα το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε πολυνομία. Αν αντί να υπάρχουν άπειροι νόμοι, κωδικοποιούνταν οι πιο βασικοί ώστε να μην ανακύπτουν θέματα γραφειοκρατίας, τότε θα μπορούσε να επιταχύνει η δικαιοσύνη. Επίσης, τι σημαίνει “δικαιοσύνη”. Στην πραγματικότητα είναι τέσσερις κλάδοι. Δικαστές, Εισαγγελείς, Ανακριτές και Συνήγοροι. Οι δίκες διεξάγονται δημόσια. Αλλά όσο ο κόσμος δεν πηγαίνει να παρακολουθήσει δίκες, η “Δικαιοσύνη” θα λειτουργεί με τους δικούς της ρυθμούς. Οι συνήγοροι θα κερδίζουν δίκες λόγω παραγραφής των αδικημάτων των εντολέων τους, οι δικαστές και οι εισαγγελείς θα δικάζουν ερήμην του ελληνικού λαού, στου οποίου το όνομα λειτουργεί η “Δικαιοσύνη”. Μπορεί η προανάκριση να διενεργείται υπό άκρα μυστικότητα, αλλά η ακροαματική διαδικασία διεξάγεται ανοιχτών των θυρών. Και για αυτό πρέπει να τούς το καταστήσουμε σαφές. Ότι μάς καίνε τα προβλήματα της ελληνικής Δικαιοσύνης και ότι θέλουμε να λυθούν. Τα πρόστιμα που τρώει η χώρα μας λόγω παραβιάσεων του Κράτους Δικαίου, είναι οι φόροι περίπου 10 – 100 πολιτών. Μπορεί να φαίνεται μικρός ο αριθμός, αλλά τι φταίνε απλοί τυχαίοι πολίτες να πληρώνουν τα σπασμένα άλλων;
∗ O Γιώργος Θεοφανόπουλος είναι Ανεξάρτητος Ερευνητής – Δημοσιογράφος, Μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
Το άρθρο εκφράζει αποκλειστικά προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη
Leave a comment