Του Παναγιώτη Αλιμήση*

Στην Ελλάδα της ξιπασιάς και της παρακμής, δεν θα γινόταν να μην έπεφτε θύμα και ο αθλητισμός. Η κατάσταση στον χώρο του ποδοσφαίρου έφτασε στο απροχώρητο, με μερικούς να αρνούνται ακόμα και την… στράτευση αν η ομάδα τους δεν πάρει πρωτάθλημα.

Οι παθογένειες και οι αδικίες στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι γνωστές. Δεν χρειάζεται να τις επαναλάβουμε. Ωστόσο, με αφορμή το ματς ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, πρέπει να σταθούμε σε κάτι πολύ σοβαρό που αγγίζει το ευαίσθητο ζήτημα της ελληνικής ταυτότητας. Ο οπαδισμός έχει φέρει τις τελευταίες δεκαετίες στις κερκίδες, ανθρώπους με… περίεργες τάσεις. Συνθήματα –κυρίως στα αθηναϊκά γήπεδα-όπως «είστε βούλγαροι», η ύψωση βουλγάρικων σημαιών στη Θεσσαλονίκη, οι απειλές τύπου «αν δεν πάρουμε πρωτάθλημα δεν θα πολεμήσουμε για την Ελλάδα(!)», βεβήλωση της ελληνικής σημαίας με τα σύμβολα της κάθε ομάδας, κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι απλή οπαδική οργή. Δεν μπορεί να βάζεις τα εθνικά σου θέματα και την εθνική σου ιδιοπροσωπία πάνω από την ομάδα! Δικαιολογία δεν υπάρχει.

Όσοι είναι οργισμένοι για τις αδικίες έχουν τα δίκια τους. Όσοι διαμαρτύρονται για εγκατάλειψη της Βόρειας Ελλάδας από το ‘αθηνοκεντρικό κράτος’ έχουν επίσης δίκιο. Τι να πουν όμως οι κάτοικοι της άγονης γραμμής στα νησιά; Τι να πουν οι κάτοικοι στο Καστελόριζο; Τι να πουν αυτοί που ζουν τρώγοντας μόνο «ψάρια» στα Αντικύθηρα; Τι να πουν οι «ξεχασμένοι» από όλους κάτοικοι των Οινουσών οι οποίοι στέκονται με θάρρος απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα; Τι να πουν τα ορεινά χωριά της χώρας που δεν έχουν τακτική συγκοινωνία; Είναι τουλάχιστον προκλητικό να μιλούν για εγκατάλειψη οι μεγαλουπόλεις με τα αμέτρητα μπαράκια και σουβλατζίδικα, όταν στην τελευταία επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου στους ακριτικούς Αρκιούς, παρέλασε ένα μόνο παιδί! Δηλαδή όλοι αυτοί οι πραγματικά ξεχασμένοι συμπολίτες μας, έπρεπε να σκίσουν τα φύλλα πορείας τους;

Μέσα σε όλον αυτό τον οπαδικό παραλογισμό, ξεχάσαμε ότι δυο Έλληνες στρατιωτικοί κρατούνται στην Τουρκία, θα ξεχάσουμε -ξανά- την αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα, θα ξεχάσουμε ότι μας έχουν πάρει στο ‘ψιλό’ Αλβανία και Σκόπια, ενώ δεν παραχωρούμε ούτε… μισή ώρα τηλεοπτικού χρόνου στο πρόσφατο επίτευγμα του φιλότιμου και πατριώτη αθλητή μας Λευτέρη Πετρούνια, ο οποίος μας έκανε ξανά περήφανους, όπως και τόσοι άλλοι αθλητές.

Η πολιτεία, οι παράγοντες, οι δημοσιογράφοι-οπαδοί, και οι σύνδεσμοι των φανατικών, είναι υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό τα τελευταία χρόνια. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους για να μην ανακυκλώνουμε κάθε χρόνο τα ίδια, και για να δούμε επιτέλους το θεαματικό ποδόσφαιρο που βλέπαμε κάποτε. Και κυρίως: Να μην διανοηθούν να βάλουν τα εθνικά μας θέματα κάτω από την μπάλα!

*Ο Παναγιώτης Αλιμήσης είναι δημοσιογράφος. Έχει σπουδάσει Σύγχρονη Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο πανεπιστήμιο Metropolitan του Λονδίνου.

[the_ad id=”17504″]

Share on Facebook

Tweet