ΑΠΟΨΕΙΣ
Η ΠΑΤΑΓΩΔΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ‘ΕΙΔΙΚΩΝ” ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΑΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ….

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Από τις πλέον  περίεργες και εσφαλμένες θέσεις αναφορικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ότι οι περισσότεροι δυτικοί ειδικοί  και αναλυτές του  Ρωσικού στρατού υποστήριζαν (όπως και το Κρεμλίνο) ότι η Ρωσία είχε έναν πανίσχυρο στρατό που θα επικρατούσε  στην Ουκρανία μέσα σε δύο ή τρεις ημέρες(δεν το επιμερίζω στην χώρα μας,όπου κάποιοι απόστρατοι στρατιωτικοί και αυτοχρισθέντες ως “αναλυτές” νόμισαν ότι είναι διάδοχοι των στραταρχών Ζούκοφ, Βορόσιλοφ, Γιεγκόροφ , Τουχασέφσκι  και Μαλινόφσκι). Ενώ έχει γίνει πολλή ανάλυση, συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα , για το πώς τα Ρωσικά ιμπεριαλιστικά εθνικιστικά στερεότυπα για τους Ουκρανούς, τους έκαναν να υπολογίσουν λάθος, δεν έχει διερευνηθεί  μέχρι σήμερα γιατί οι δυτικοί ειδικοί υπερέβαλαν τη δύναμη του Ρωσικού στρατού και υποτιμούσαν την Ουκρανία στρατιωτικά  αλλά και ως ανθεκτική κοινωνία. Αυτό το άρθρο (μέρος ευρύτερης εργασίας μου) αρχίζει με μια δυστυχώς καθυστερημένη συζήτηση για το  κρίσιμο τελευταίο ερώτημα, σχετικά με την  πρωτοφανή και ανυπόστατη υπερβολή της Ρωσικής στρατιωτικής ισχύος  ως και την ανεξήγητη  υποβάθμιση των Ουκρανικών δυνατοτήτων.

Ο πρόεδρος Ζελένσκι  υπενθύμισε ότι όταν άρχισε  η  Ρωσική εισβολή στα τέλη Φεβρουαρίου οι περισσότεροι άνθρωποι που συζητούσαν μαζί του τόνισαν ότι δεν πίστευαν ότι η Ουκρανία μπορεί να αντιμετωπίσει την Ρωσία.Ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας Oλέξι Ντανίλοφ ανέφερε  ότι η Δύση εκτιμούσε ότι το Κίεβο έχει σχεδόν μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας. Οι απόψεις των ειδικών  περί την Ρωσία διαμόρφωσαν και επηρέασαν  τους δυτικούς πολιτικούς με δύο τρόπους. Πρώτο, από την κρίση του 2014, οι περισσότεροι Ρωσολόγοι  αντιτάχθηκαν στην αποστολή όπλων από τη Δύση στην Ουκρανία. Σε μια έρευνα του Φεβρουάριο του 2022  του Foreign Affairs   ρώτησε: «Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες  πρέπει να εξοπλίσουν την Ουκρανία», 18 ειδικοί διαφώνησαν και μόνο εννέα συμφώνησαν με την αποστολή όπλων. Ισχυρίστηκαν  ότι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία θα ήταν «μια πραγματικά, πολύ κακή ιδέα.» Ο Μάικλ Κόφμαν δήλωσε  ότι «για τις ΗΠΑ, ο εξοπλισμός της Ουκρανίας θα μπορούσε να είναι ένα θανάσιμο λάθος» ενώ ο Σάραπ  έγραψε στο Foreign Policy ότι η αποστολή όπλων δεν θα είχε καμία διαφορά ούτως ή άλλως, καθώς η Ουκρανία θα ηττηθεί από τη Ρωσία.(!)

Ο Σαράπ συνέχισε καλώντας σε  δυτική αυτοσυγκράτηση (την οποία οι Ουκρανοί και άλλοι-μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων  θεώρησαν ως κατευνασμό) έναντι της Ρωσίας και ότι η  Ουκρανία θα πρέπει να συμφωνήσει σε εδαφικούς συμβιβασμούς , ακρωτηριάζοντας την εδαφική της ακεραιότητα(μεταξύ των οποίων και αρκετοί ανεκδιήγητοι στην χώρα μας). Οι “ρεαλιστές” έκαναν υπερβολικές εκτιμήσεις για τη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας και υποβάθμισαν τις πιθανότητες της Ουκρανίας, σε ομιλίες που κατά καιρούς είχε οριενταλιστικό χαρακτήρα. Γράφοντας στους Financial Times, ο “ρεαλιστής” Γιούτζιν Ρούμερ ισχυρίστηκε ότι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας διακινδύνευε ένα άλλο περιστατικό «Black Hawk Down» τύπου Σομαλίας  και ούτως ή άλλως η  Ουκρανία πρέπει να  καταλάβει ότι δεν μπορεεί να νικήσει και θα έχει τεράστιες επιπτώσεις σε βάρος τους!!!

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο οι απόψεις των εμπειρογνωμόνων διαμόρφωσαν τη σκέψη των πολιτικών ήταν η υποκίνηση των φόβων για επανάληψη της καταστροφής του Αφγανικού στρατού μετά την απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν. Πεπεισμένοι ότι η Ουκρανία θα ηττηθεί γρήγορα, οι συμβουλές των Ρωσολόγων επηρέασαν τις δυτικές κυβερνήσεις και το ΝΑΤΟ να εξετάσουν μόνο το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτικού εξοπλισμού κατάλληλου για αντάρτικο  και πόλεμο εναντίον μιας κατοχικής δύναμης. Δυτικοί εμπειρογνώμονες πίστευαν ότι οι Ρώσοι  είχαν μεταρρυθμίσει τον στρατό τους αφού είχε τόσο άσχημη απόδοση κατά την εισβολή του Αυγούστου του  2008 στη Γεωργία. Μετρούσαν επίσης τον αριθμό των ταγμάτων του Ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού και υπέθεταν απλοϊκά ότι θα συντρίψουν τον μικρότερο Ουκρανικό στρατό. Οι Ρώσοι πολιτικοί και οι δυτικοί “ειδικοί” ήταν και οι δύο πεπεισμένοι ότι η Ρωσία θα έπαιρνε γρήγορα τον έλεγχο των ουρανών  πάνω από την Ουκρανία.

Δυτικοί εμπειρογνώμονες πίστευαν στην εκτίμηση  ότι η Ρωσία είχε ισχυρές δυνάμεις ασφαλείας ενός εκατομμυρίου, οι οποίες θα νικούσαν γρήγορα μια πιο αδύναμη και λιγότερο έμπειρη Ουκρανία. Όπως είδαμε τους πρώτους οκτώ μήνες του πολέμου, ο Ρωσικός στρατός έχει αποδειχθεί πολύ πιο αδύναμος από ό,τι φανταζόντουσαν.Γράφοντας για «αχαλίνωτες» παρανοήσεις για τη Ρωσική στρατιωτική δύναμη, η φίλη Ρωσολόγος Ορίτσια Λούσεβιτς επικεφαλής του Ουκρανικού Φόρουμ διερωτήθηκε : «Γιατί οι ειδικοί συνεχίζουν να υπερεκτιμούν τη Ρωσική δύναμη και να υποτιμούν τις στρατιωτικές δυνατότητες της Ουκρανίας, και πώς μπορούν να αποφύγουν να το κάνουν ξανά;»  Κατά τους πρώτους έξι μήνες του πολέμου, οι Ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία δεν έδειξαν στοιχεία ενοποιημένης διοίκησης, δεν πέτυχαν ποτέ  την αεροπορική υπεροχή και δεν έχουν ακόμη πραγματοποίησει επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων. Επιπλέον, ο Ρωσικός στρατός δεν διαθέτει κρυπτογραφημένα συστήματα επικοινωνιών, γεγονός που διευκολύνει τους Ουκρανούς να εντοπίζουν και να επιτίθενται στις θέσεις τους.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία φέρνει μια κάθετα δομημένη Ρωσία με υποκείμενο πληθυσμό ενάντια σε μια οριζόντια δομημένη Ουκρανία που αποτελείται από μάχιμους πολίτες. Κατά τη διάρκεια των 22 χρόνων που ο Βλαντιμίρ Πούτιν κυβερνά τη Ρωσία ως πρόεδρος και πρωθυπουργός, έχει εκ νέου Σοβιετοποίησει τη χώρα, έχει υποθάλψει τον μιλιταρισμό, προώθησε μια οιονεί θρησκευτική λατρεία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και του τρισάθλιου  Ιωσήφ Στάλιν και κατέστρεψε την κοινωνία των πολιτών και τις εθελοντικές ομάδες. Στην Ουκρανία συνέβη το αντίθετο σε καθέναν από αυτούς τους τομείς. Η Ουκρανία έχει υποστεί αποσοβιετισμό  σχεδόν  από τα τέλη της δεκαετίας του 1980  ως και αποκομμουνισμό από την  ιστορική επανάσταση της  Ευρωμαϊντάν του 2013-2014, έχει δυσφημίσει τον Στάλιν ως αρχιτύραννο, μεταπήδησε από τον  Ρωσικής έμπνευσης  και τυπολατρείας στρατιωτικό εορτασμό του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου στον εορτασμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έχτισε μια δυναμική κοινωνία των πολιτών και εθελοντικό κίνημα.

Οι Ουκρανοί έχουν οργανώσει τρεις λαϊκές επαναστάσεις από το 1990 για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η τελευταία επανάσταση της Ρωσίας ήταν πάνω από εκατό χρόνια πριν. Αλλά ίσως το μεγαλύτερο λάθος ήταν να αγνοήσουν τον αντίκτυπο της  πρωτοφανούς διαφθοράς στη στρατιωτική αποτελεσματικότητα της Ρωσίας. Η Ρωσία περιγράφεται  για πρώτη φορά ως «κράτος μαφίας» πριν από πολύ καιρό όπως το 2010 από έναν Ισπανό δικαστή που ερευνούσε τις σχέσεις μεταξύ του Ρωσικού κράτους και του Ρωσικού οργανωμένου εγκλήματος. Η Ρωσία έχει μείνει στάσιμη με κάθε ουσιαστικό τρόπο από τότε, ειδικά στη διαφθορά και στην περιφρόνηση και τον κυνισμό των ελίτ προς τον Ρωσικό πληθυσμό.

Ο Ρωσολόγος  Κόφμαν ήταν πεπεισμένος ότι η Ρωσία θα εισέβαλε, και η Ουκρανία ότι  θα ηττηθεί.  Τέτοια άρθρα έδειξαν τον βαθμό στον οποίο οι δυτικοί ειδικοί πίστευαν στη μυθολογία της Ρωσικής στρατιωτικής ισχύος, αγνοώντας τις διαβρωτικές επιπτώσεις τριών δεκαετιών στασιμότητας και διαφθοράς στην επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του Ρωσικού στρατού. Οι παράγοντες που συζητήθηκαν παραπάνω επηρέασαν τις απαισιόδοξες προβλέψεις για μια Ουκρανική ήττα που υποστήριξαν το Πεντάγωνο, οι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι Γερμανοί και οι δυτικοευρωπαίοι πολιτικοί ως και  οι πλείστες”ομάδες σκέψης “. Ο Watling και ο Reynolds γράφοντας το «The Plot to Destroy Ukraine»  που δημοσιεύτηκε εννέα ημέρες πριν από την εισβολή, περιέγραψαν μια μεγάλη λίστα με νίκες που θα σημείωνε η ​​Ρωσία σε περίπτωση εισβολής  και καμία από τις οποίες δεν έχει πραγματοποιηθεί.(!) Περιέγραψαν την Ουκρανία ως διεφθαρμένη, βαθιά διχασμένη, με «ευρεία διείσδυση» στην Ουκρανική πολιτική και κυβέρνηση των Ρώσων πρακτόρων….

Στην αρχική φάση του πολέμου, έγραψαν ότι η Ρωσία θα κατέστρεφε την άμυνα, τη διοίκηση και τον έλεγχο της Ουκρανίας  ως και άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Οι καλύτερες ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας βρίσκονταν στο Ντονμπάς και λόγω του πλεονεκτήματος της Ρωσίας στο πυροβολικό, τα τεθωρακισμένα και τα αεροσκάφη, οι Γουότλινγκ και Ρέινολντς ισχυρίστηκαν ότι η εισβολή θα «οδήγησε πιθανότατα στην ταχεία υπερκέραση  των Ουκρανικών συμβατικών μονάδων» με το Κίεβο «κατειλημμένο  εντός ημερών». Γιατί τότε οι δυτικοί “εμπειρογνώμονες” δεν αντελήφθησαν  στις αναλύσεις τους τον αντίκτυπο του κράτους της Ρωσικής μαφίας και της βαθιάς στασιμότητας και διαφθοράς στις Ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας, που θα επηρέαζαν αναπόφευκτα τη συνολική επιχειρησιακή τους αποτελεσματικότητα.

Για όποιον παρακολουθεί στενά τον πόλεμο, τα στοιχεία αυτής της διαφθοράς είναι τεράστια και συγκλονιστικά, από τη χρήση απαρχαιωμένων μερίδων τροφίμων, την προμήθεια Σοβιετικών ιατρικών συ σκευασμάτων , την έκδοση όπλων που χρονολογούνται από τον πόλεμο της δεκαετίας του 1980 στο Αφγανιστάν, τις ανεπαρκείς προμήθειες επιμελητείας για στρατεύματα στο πεδίο, κλοπή των καλύτερων μερίδων τροφίμων , τανκς και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό που προμήθευαν  στα στρατεύματα της πρώτης γραμμής από τα οποία  είχαν αφαιρεθεί  οτιδήποτε πολύτιμο.

Η διαφθορά έχει διατρύπηση τις λεγόμενες υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας, καθιστώντας αμφίβολο αν μπορούμε ακόμα να τις περιγράψουμε ως υπηρεσίες πληροφοριών. Τα κεφάλαια που διατέθηκαν για επιχειρήσεις πληροφοριών στην Ουκρανία “κλάπηκαν” από την  μυστική υπηρεσία FSB και τους  συγκεκριμένους Ουκρανούς συνομιλητές τους. Επιπλέον, οι Ουκρανοί συνομιλητές της FSB απλά είπαν ότι ήθελαν να ακούσουν για τους «μικρούς Ρώσους» που ήθελαν να υποδεχθούν τον Ρωσικό στρατό ως απελευθερωτές. Όπως τόνισαν παρατηρητές του Ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, οι επιτόπιες στρατιωτικές και μυστικές αναφορές γίνονταν όλο και πιο υπερβολικές καθώς αποστέλλονταν στην ιεραρχία ασφαλείας μέχρι να φτάσουν τελικά στο γραφείο του Πούτιν. Κανείς τελικά δεν ήθελε  να μεταφέρει άσχημα νέα σε έναν δικτάτορα. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι σχεδόν κανένας από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους δημοσιογράφους, τις δεξαμενές σκέψης ή τους ακαδημαϊκούς της Μόσχας δεν καταλάβαινε  την Ουκρανία επειδή όλοι τείνουν να βλέπουν τους Ουκρανούς μέσα από ξεπερασμένα Ρωσοκεντρικά  ιμπεριαλιστικά εθνικιστικά στερεότυπα.

Αυτό εξηγεί ξεκάθαρα γιατί η δύναμη εισβολής της Ρωσίας ήταν μόνο 175.000, αλλά είχε ως αποστολή να καταλάβει μια μεγάλη χώρα με δυνάμεις ασφαλείας εκείνη την εποχή που ήταν υπερδιπλάσιες. Ενώ η διαφθορά στη Ρωσία αγνοήθηκε, η διαφθορά στην Ουκρανία ήταν  τάχα υπερβολική και παρουσιάστηκε ως παράγοντας που καθιστούσε την Ουκρανία ένα  αδύναμο κράτος. Η διαφθορά στην Ουκρανία δεν είχε καμία σχέση με τη σταθερότητα και την εθνική ενότητα του κράτους ή την πατριωτική δέσμευση του Zελένσκι  να την  υπερασπιστεί. Στο  μεταξύ, ορισμένοι  Αμερικανοί που δείχνουν το δάχτυλό τους στη διαφθορά στην Ουκρανία και αλλού καλό θα ήταν  να παραγγείλουν στην  Amazon το σπουδαίο βιβλίο του Casey Michel με τίτλο American Kleptocracy: How the U.S. Create the World’s Greatest Money Laundering Scheme in History.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν η ευρέως διαδεδομένη άποψη για το Ουκρανικό κράτος ως αδύναμο και βαθιά  διχασμένο μεταξύ μιας «φιλορωσικής» ανατολικής και της «φιλοδυτικής» δυτικής Ουκρανίας(αυτή η απόλυτα ανεδαφική άποψη κυριάρχησε και στην Ελλάδα) . Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο μεγαλύτερος αριθμός άρθρων που δημοσιεύθηκαν στα μέσα ενημέρωσης  ως και από ομάδες προβληματισμού και ακαδημαϊκούς για την Ουκρανία αφορούσε τις περιφερειακές διαιρέσεις και τη χωρισμένη χώρα μεταξύ μιας φιλορωσικής ανατολής(Ντονμπάς)  και της εθνικιστικής, φιλοδυτικής δύσης. Στη Μόσχα και μεταξύ των δυτικών εμπειρογνωμόνων, οι Ρωσόφωνοι της Ουκρανίας θεωρήθηκαν εγγενώς αναξιόπιστοι και πιθανόν να στρέφονταν  προς την υποστήριξη της Ρωσίας αν  η Μόσχα εισέβαλε στη χώρα.

Μια Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σε στυλ’” σοκ και δέος “θα ασκούσε τεράστια πίεση στις περιφερειακές διαιρέσεις της Ουκρανίας, οδηγώντας στον κατακερματισμό του κράτους και την κατάρρευση του Ουκρανικού στρατού (όπως στο Αφγανιστάν). Αυτό δεν πραγματοποιήθηκε και ο λόγος για τον οποίο δεν έγινε ήταν επειδή η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ μια περιφερειακά διασπασμένη χώρα. Οι Ρωσόφωνοι του ήταν και είναι Ουκρανοί πατριώτες , δεν υπήρχε ποτέ καμία πιθανότητα ο Ουκρανικός στρατός να αποσυντεθεί με τον ίδιο τρόπο όπως ο Αφγανικός στρατός.Πολλοί  πίστευαν ότι η Ρωσία θα ήταν σε θέση να προωθήσει την πολιτική αστάθεια αναγκάζοντας την Ουκρανία να υποκύψει στη Ρωσική πίεση. Η Ρωσική στρατιωτική ισχύς και η οικονομική πίεση θα «έσπαζαν τη συνοχή του Ουκρανικού κράτους»,τόνισαν κάποιοι  κάκιστα διαβασμένοι.

Υπέβαλαν τον μη επαληθευμένο ισχυρισμό ότι η Ρωσία είχε δύο μονάδες Spetsnaz(ειδικές δυνάμεις) μέσα  στο Κίεβο πριν από την εισβολή που θα ενεργούσαν ως πράκτορες προβοκάτορες μεταμφιεσμένοι σε διαδηλωτές και αστυνομία και θα αναλάμβαναν επιχειρήσεις δολιοφθοράς και επιθέσεις κυβερνοπολέμου. Δεν πραγματοποιήθηκαν τέτοιες διαμαρτυρίες και η Ρωσία απέτυχε να εξαπολύσει επιτυχημένες, μεγάλες κυβερνοεπιθέσεις κατά της Ουκρανίας από την έναρξη της εισβολής. Κάποιοι παν άσχετοι και ανυπόληπτοι  είχαν αρκετή αυτοπεποίθηση για να ισχυριστούν ότι «η Ρωσία έχει μια γραφειοκρατία σε αναμονή» μετά την εφαρμογή του σχεδίου αποκεφαλισμού της  Ουκρανικής κυβέρνησης(αυτό ακούστηκε και από ορισμένους απόστρατους στην Ελλάδα) . Μετά από μια γρήγορη Ρωσική στρατιωτική νίκη, η Δύση θα πίεζε την Ουκρανία να δεχτεί εδαφικές απώλειες με αντάλλαγμα την ειρήνη. Τίποτα από αυτά δεν έγινε.Εκτός τόπου και χρόνου.

Οι δυτικές υπερβολές των περιφερειακών διαιρέσεων της Ουκρανίας ήταν στην πραγματικότητα μια πιο ελαφριά εκδοχή των πιο σκληρών Ρωσικών απόψεων για μια τεχνητή Ουκρανία. Η Ουκρανία θεωρήθηκε de facto ως ένα είδος παραρτήματος της Ρωσίας και οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί δεν μπορούσαν να διαχωριστούν. Ειδικά οι δυτικοί ιστορικοί ( αδιάβαστοι και ανιστόρητοι)  θεώρησαν ότι η Κριμαία ήταν πάντα Ρωσικό έδαφος(!) κάτι που θα μπορούσε να συμβεί μόνο αγνοώντας την ιστορία της πριν από την κατάκτηση της Τσαρικής Αυτοκρατορίας το 1783. Εφαρμόζοντας  το πώς βλέπουν οι δυτικοί ιστορικοί της Ρωσίας την Κριμαία, όπως είδαν την  αρχή της Αμερικανικής, Καναδικής και Αυστραλιανής  οντότητας Οι ιστορίες ξεκινούν με την ίδρυση του Τζέιμσταουν και του Κεμπέκ και την άφιξη του Κάπτεν Κουκ. …(απλουστευμένες θεωρητικολογίες)

Η Ουκρανία δεν θεωρήθηκε ως μια πλήρως λειτουργική πραγματική χώρα.  Απλά ήταν εύθραυστη και εύκολα θα διασπαστεί  από εσωτερικές διαιρέσεις σχετικά με τις γλώσσες, την ιστορία και τις ταυτότητες(!) Η Λούτσεβιτς έγραψε: «Εστιάζοντας στο στρατιωτικό υλικό, οι ειδικοί συχνά χάνουν το «λογισμικό» του πολέμου: την ποιότητα της ηγεσίας, το ηθικό και τα κίνητρα, τη λήψη αποφάσεων και τη διακυβέρνηση και τη συμμετοχή της κοινωνίας. Ο Λούτσεβιτς συνέχισε: «Ο πόλεμος είναι μια έκφραση της πολιτικής κουλτούρας στο πεδίο της μάχης. Και υπάρχουν έντονες διαφορές μεταξύ της Ουκρανικής και της Ρωσικής κουλτούρας. Πολλοί στη Δύση θεώρησαν εσφαλμένα ότι η Ουκρανία ήταν ακριβώς όπως η Ρωσία, αλλά πιο αδύναμη, πιο διεφθαρμένη και χαοτική. Στην πραγματικότητα, ενώ η Ουκρανία δεν είναι καθόλου τέλεια, είναι πιο ευέλικτη και αποκεντρωμένη, σε σύγκριση με το αυταρχικό και άκαμπτο Ρωσικό κράτος. Οι δυτικοί εμπειρογνώμονες έκαναν λάθος  για τον Ρωσικό στρατό και την Ουκρανική ανθεκτικότητα λόγω του τρόπου με τον οποίο είναι δομημένες οι μετακομμουνιστικές σπουδές στα πανεπιστήμια και τις δεξαμενές σκέψης

Οι δυτικοί ειδικοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι ειδικοί τόσο στη Ρωσία όσο  ήταν και στην υπόλοιπη ΕΣΣΔ. Σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου δεν συμβαίνει αυτό. Ένας ειδικός στην Αργεντινή, για παράδειγμα, δεν είναι ειδικός στη Λατινική Αμερική και ένας ειδικός στην Ιαπωνία δεν είναι ειδικός στην Ανατολική Ασία. Οι ειδικοί στη Ρωσία πιστεύουν ότι διαθέτουν επίσης τεχνογνωσία σχετικά με την Ουκρανία και άλλες μη Ρωσικές δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα από το 2014, όταν ο αριθμός των εμπειρογνωμόνων της Ουκρανίας πολλαπλασιάστηκε. Ρώσοι εμπειρογνώμονες και μελετητές έχουν, επομένως, την τάση να κοιτάζουν την Ουκρανία μέσα από τα μάτια της Μόσχας. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τα Ινστιτουτα  είχαν σχεδόν πάντα την έδρα τους στη Μόσχα –όπως  και στην ΕΣΣΔ– και οι δημοσιογράφοι και οι υπάλληλοί τους σπάνια ταξίδευαν στην Ουκρανία. Η Λούσεβιτς  γράφει ότι αυτό οδήγησε στο εξής: «Στην καλύτερη περίπτωση, η Ουκρανία θεωρούνταν σαν τη Ρωσία. αλλά ίσως χειρότερα. Θεωρήθηκε ασταθές, επιρρεπές σε εξεγέρσεις και στο έλεος των ολιγαρχών του — πιο διεφθαρμένο, πιο διχασμένο, πιο προβληματικό από το μεγαθήριο της διπλανής πόρτας. Και επειδή θεωρήθηκε ως αδύναμο κράτος, εκτίμησαν  ότι η Ουκρανία ήταν καταδικασμένη να καταρρεύσει ενόψει μιας Ρωσικής εισβολής.

Οι δυτικοί εμπειρογνώμονες στη Ρωσία ήταν πάντα απρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν πηγές πληροφοριών από την Ουκρανία και τις δημοσκοπήσεις της Ουκρανίας, τις οποίες περιέγραψα ως ακαδημαϊκό οριενταλισμό σε μία ανάλυση μου με τίτλο “Κρίση στις Ρωσικές Σπουδές;”(2018) Δυτικοί εμπειρογνώμονες υπερέβαλαν τη Ρωσική στρατιωτική ισχύ, υποβάθμισαν τη στρατιωτική ισχύ της Ουκρανίας, αγνόησαν τη διαφθορά στον Ρωσικό στρατό, πίστεψαν τα παραμύθια για τις Ρωσικές στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις, τις υπερβολικές περιφερειακές διαιρέσεις και την υποεκτίμηση της εθνικής συνοχής στην Ουκρανία. Οι δυτικές στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις στην Ουκρανία από το 2014 αγνοήθηκαν. Εν τω μεταξύ, οι αλλαγές στην ταυτότητα από το 2014, οι παράγοντες πίσω από την αποτυχία του σχεδίου “Νέα Ρωσία του Πούτιν” το 2014 και η πίστη  στο Κίεβο των Ρωσόφωνων της Ουκρανίας δεν ελήφθησαν υπόψη.Είναι ώρα να αρχίσει  μια συζήτηση για το γιατί και πώς οι δυτικοί ειδικοί υπερέβαλαν την αποτελεσματικότητα του Ρωσικού στρατού και υποβάθμισαν τη συνοχή του Ουκρανικού κράτους και του στρατού του. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος έχει ρίξει φως στο πώς έκαναν τεράστιες  εσφαλμένες εκτιμήσεις  για το αποτέλεσμα της εισβολής της Ρωσίας και  το πώς θα απαντούσε η Ουκρανία.

Ο υπογράφων με συνεχές μπαράζ άρθρων στην εφημερίδα μας ως  και συνεχών  συνεντεύξεων σε ΜΜΕ  (εξωτερικού και εσωτερικού)  πάντοτε τόνιζε ότι η Ουκρανία θα νικήσει. Το είδαμε στο Κίεβο, στο Σούμι,στο Τσερνίχιβ, στο Χάρκοβο, στο Λίμαν κα …και προσεχώς  έρχεται η Χερσόνα.

*O Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Mε πληροφορίες από: Ambassadorsatlarge.com

Photo: Voanews.com

 

 

 

 

(Το άρθρο εκφράζει αποκλειστικά προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη) 

Πηγή: Ambassadorsatlarge.com

Related Post

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *