ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ΜΕΛΑΝΣΟΝ ΚΑΙ ΤΡΑΜΠ ΔΙΝΟΥΝ «ΝΙΚΗ» ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ;

Γράφει ο Παναγιώτης Αλιμήσης∗

Μετά την ανατροπή στις γαλλικές εκλογές, αναμένεται ότι οι εξελίξεις στο ουκρανικό μέσα στο 2024 θα είναι καταλυτικές. Αν και δεν είναι σίγουρο πως θα αντιδράσουν από εδώ και στο εξής οι δυο μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ, Γαλλία και Γερμανία – που ηγούνται του αντι-ρωσικού μπλοκ- όλα δείχνουν ότι η νέα πολιτική ηγεσία στο Παρίσι αλλά και η κυβέρνηση Σολτς στο Βερολίνο, θα ρίξουν τους τόνους σχετικά με την Ρωσία. Και αυτό γιατί οι Ευρωπαϊκοί λαοί με την ψήφο τους έδειξαν κατά κάποιο τρόπο τον “άλλο δρόμο” στις πολεμοκάπηλες ευρωπαϊκές ηγεσίες, προτάσσοντας την ευημερία τους έναντι της διάσωσης της Ουκρανίας. Μπορεί να μην φαίνεται έως τώρα κάποια σημαντική αλλαγή στάσης του σκληρού πυρήνα της ΕΕ έναντι της Ρωσίας, έστω σε ρητορικό επίπεδο, ωστόσο, το λαϊκό μήνυμα πέρασε στην πρόσφατη κάλπη με τον ποιο ξεκάθαρο τρόπο.

Στο Παρίσι, η επικείμενη αλλά δύσκολη συμμαχία του αριστερού Μελανσόν με τον Μακρόν, πιθανότατα δεν θα ακολουθήσει την ίδια στάση στο ουκρανικό, αφού ο ηγέτης της Αριστεράς έχει ανοιχτά φιλορωσικά αισθήματα, όπως άλλωστε τον κατηγορούν ανοιχτά οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Το αν θα αλλάξει γνώμη μένει να φανεί. Συνεπώς, εάν η Γαλλία κάνει πίσω, είναι λογικό ότι οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ δεν θα δεχθούν να αναλάβουν μόνοι τους τα έξοδα για να ‘ξελασπώσουν’ τον Ζελένσκι, αλλά ούτε έχουν και το πολιτικό ανάστημα, για ατομικές αποφάσεις.

Στις Η.Π.Α., ο υποψήφιος και φαβορί για την αμερικανική προεδρία Ντόναλτ Τραμπ, δεν έχει την ίδια άποψη με την σημερινή ηγεσία του Λευκού Οίκου σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όπως ο ίδιος ξεκαθάρισε ουκ ολίγες φορές, οι συμμαχικές χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να αναλάβουν τα έξοδα αν θέλουν να συνεχίσουν να βοηθούν τον Ζελένσκι. Φαντάζει λογικό το σενάριο που λέει ότι εφόσον ο Τράμπ αναλάβει την εξουσία εκ νέου στις ΗΠΑ, αν δεν σταματήσει τον πόλεμο τασσόμενος ευθέως με τις ρωσικές θέσεις, τουλάχιστον θα κόψει τα υπέρογκα κονδύλια που έδινε έως τώρα ο Μπάιντεν. Τα 70 δις που εγκρίθηκαν πρόσφατα από το Κονγκρέσο προς βοήθεια της Ουκρανίας, ήταν μια απόφαση που προκάλεσε την δυσφορία του Τραμπ, αλλά και εκατομμυρίων φτωχοποιημένων αμερικανών πολιτών.

Όπως έχει λεχθεί βάσει δημοσιευμάτων πέραν του Ατλαντικού, ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων θα προτείνει στις δυο αντιμαχόμενες πλευρές κατάπαυση του πυρός στο μοντέλο «βόρεια με νότια Κορέα», χωρίς όμως να προσβάλει τις πάγιες ρωσικές θέσεις. Αν ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, ίσως προκαλέσει αντιδράσεις ακόμα και μέσα στο ρεπουμπλικανικό κόμμα που τάσσεται κατά της Μόσχας, ωστόσο, ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει ότι επί των ημερών του ο πόλεμος στην Ουκρανία είτε θα λήξει, είτε θα πάει σε μια «μακροχρόνια» κατάπαυση του πυρός. Πάντως είναι χαρακτηριστικό ότι η ρωσική αντίδραση στις θέσεις του Τραμπ για την Ουκρανία, είναι παραπάνω από θετική.

Οι παγκοσμιοποιημένες και αποκομμένες από τους λαούς ευρωπαϊκές ελίτ, με το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης και των γαλλικών εκλογών, και διαισθανόμενοι ότι έρχεται ο Τραμπ στην εξουσία, μάλλον θα αρχίσουν να αλλάζουν στάση. Διαφορετικά κινδυνεύουν να βρεθούν ορισμένοι ακόμα και εκτός πολιτικής, αφού το εκλογικό σώμα θα φερθεί εκδικητικά στις επόμενες εθνικές εκλογές των κρατών, προτιμώντας εναλλακτικές λύσεις τύπου Λεπέν ή Μελανσόν. Όπως όλα δείχνουν, έως το τέλος του τρέχοντος έτους, ή στις αρχές του 2025, ο Πούτιν δεν αποκλείεται να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δικούς του όρους, έχοντας τις «πλάτες» του Τραμπ. Το αν όντως θα επιτευχθεί ειρήνη και ποια θα είναι ακριβώς η «αρχιτεκτονική» της στην ανατολική Ουκρανία, μένει να φανεί.

∗ Ο Παναγιώτης Αλιμήσης είναι ιστορικός και διεθνολόγος

(Σημ: Το άρθρο εκφράζει αποκλεισιτκά προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη_