ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΗΡΩΑΣ ΤΟ 1821

Γράφει ο  Χρήστος Στριφτός*

Ήταν εγγονός  του Αθανάσιου Γραμματικού . Ο Αθανάσιος Γραμματικός αποκτά τέσσερα τέκνα, μεταξύ των οποίων και ο Νίκος Γραμματικός που θα υιοθετηθεί από κάποιον Ιωάννη Μασσαβέτα. Έτσι ο Νίκος  κληρονομεί τρία ονόματα  Γραμματικός , Μασσαβέτας και Ψυχογυιός (λόγω της υιοθεσίας του). Το 1788 ο Νίκος αποκτά έναν γιό τον Αθανάσιο. Ο Αθανάσιος γεννημένος  στην Μουσουνίτσα ή στην Αρτοτίνα (χωριά της Φωκίδας) , σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών οδηγήθηκε από τους οικείους του στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου στην Αρτοτίνα. Ο Αθ.Γραμματικός  έγινε Διάκος πλέον. 

    Η ζωή του είχε ταυτιστεί  με το μοναστήρι, ώσπου καλείται σε ένα τοπικό εορταστικό γλέντι και οι παρευρισκόμενοι άρχισαν να τουφεκίζουν για την χαρά του εθίμου. Παρασυρμένος ο Διάκος  τουφέκιζε ξεπερνώντας τα όρια που του είχε «θέσει» το ράσο, ώστε να πληγώσει θανάσιμα έναν επιφανή καλεσμένο. Άμεσα ο Διάκος αποφασίζει να μην γυρίσει ποτέ στο μοναστήρι. Καταφεύγει στα ορεινά  γίνεται κλέφτης και συντάσσεται με ομάδες γνωστών αρματολών της περιοχής όπως του Σκαλτσοδήμου , του Γούλα και του ΤσαμΚαλόγερου . Αποκτά δύναμη και μπαίνει στο στόχαστρο του Αλή Πασά ο οποίος ζήτησε το κεφάλι του  . Όμως ο Διάκος δίπλα στο πλευρό του Ανδρούτσου γίνεται καπετάνιος των Σαλώνων και κατόπιν της Λειβαδιάς . Το 1918 γίνεται μέλος της Φιλικής  Εταιρείας ,ενώ στις 30 Μαρτίου του 1821 ο Διάκος επίσημα «υψώνοντας το λάβαρο της επανάστασης» πρώτος σχεδόν στην Ρούμελη απελευθερώνει την Λειβαδιά από τους Τούρκους. Στις 18 Απριλίου νικάει τις οθωμανικές δυνάμεις στην Υπάτη (κατάληψη του Πατρατζικίου). 

 Το τέλος όμως του Διάκου ήταν κοντά και ήρθε με την τρίτη μεγάλη αντίσταση του στην Αλαμάνα στις 23 Απριλίου του 1821, εκεί όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με τις ισχυρές δυνάμεις του  Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ. Εκεί ο Διάκος αποφασισμένος να συνεχίσει  την μάχη χωρίς την στήριξη των δύο άλλων οπλαρχηγών Δυοβουνιώτη και Πανουργιά αλλά με τον επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα στο πλευρό του , πληγώθηκε και αιχμαλωτίστηκε. Οδηγήθηκε στις φυλακές του Ζητουνίου (Λαμίας), όπου αρνούμενος πεισματικά να συνεργαστεί με τον Ομέρ Βρυώνη  και μετά από βασανιστήρια ανασκολοπίστηκε, υπέστη μια από τις βιαιότερες και επώδυνες θανατικές εκτελέσεις των Οθωμανών. Η τιμιότητα του ως άνθρωπος, η γενναιότητα του ως πολεμιστής , η υπερηφάνεια του στο να μην παραδοθεί στους κατόχους της πατρίδας του, αλλά κυρίως η μαρτυρική θυσία του για αυτήν τον καθιστούν έναν από τους θρυλικούς ήρωες του 1821 με το πορτραίτο του να λάμπει στην Ιστορία .

    

       ΠΗΓΕΣ: 

  • Σπυρίδωνος Γ. Φόρτη «Βιογραφία Αθανασίου Διάκου χαριν του ανδριάντος του ηρωος» , εκδ.2η , εκδόσεις Ανέστη Κωνσταντινίδη , Αθήνα , 1892 , σελ.7-8 ( Η βιογραφία και το γενεαλογικό δένδρο  του Διάκου διαφέρει στην ιστοριογραφία )
  • Ιωάννης Ζαμπέλιος , «Διάκος» , Αθήνα , 1845 , σελ 6-10 ( Ο Ι.Ζαμπέλιος καταγράφει τα στοιχεία που παρουσιάζει  το 1836 ο πρώτος βιογράφος του Διάκου , στρατιωτικός Παναγιώτης Ρόδιος)
  • Γεωργίου Μεταλληνού , «Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ‘21», περ. «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» , τευχ.1, 1-3/2006     
  • Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος , «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» , Αθήνα , 1983, Τόμος Θ΄, εκδ: ΦΑΡΟΣ, σελ 53-54
  • Βασίλειος Σφυρόερας , «Η Ελληνική Επανάσταση» , Αθήνα, 1978 , σελ 56
  • Jean-Antoine Guer , «Moeurs et usages des Turcs» , Τομ Β΄, Παρίσι , 1747,  σελ 160

*Ο Χρήστος Στρυφτός είναι Ιστορικός

Related Post

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *