Το “φιάσκο του Κόλπου των Χοίρων”, η αποτυχημένη εισβολή στην Κούβα με στόχο τη λήξη της Κουβανικής Επανάστασης και την εκτροπή του Φιντέλ Κάστρο το 1961, αποτέλεσε μαύρη κηλίδα στα πεπραγμένα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Συνάμα, συνοδεύτηκε από την παραδοχή του Κένεντι για εσφαλμένη πολιτική κρίση εκείνης της απόπειρας, παρά το γεγονός ότι είχε ενορχηστρωθεί από τη CIA πριν καν εκλεγεί 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Εκείνη η πανωλεθρία από τον επαναστατικό στρατό του Φιντέλ Κάστρο, εκτός από αποτυχία της CIA, σηματοδότησε και πυροδοτεί μέχρι σήμερα μία από τις επικρατέστερες θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τη δολοφονία του νεότερου προέδρου της αμερικανικής ιστορίας, που στις 22 Νοεμβρίου του 1963 έπεσε νεκρός από σφαίρες στο Ντάλας του Τέξας: Η CIA χρέωνε εκείνη την ήττα στον Κένεντι γι’ αυτό και θέλησε να τον εκδικηθεί. Παράλληλα, στις “απώλειες” του πολέμου προέβλεπε και την ενδεχόμενη αποδυνάμωσή της.
Η παραπάνω θεωρία είναι απλά μία από τις πολλές που συνόδευσαν την υστεροφημία του Κένεντι τον επόμενο μισό αιώνα σχετικά με τον -ενδεχόμενο- ηθικό αυτουργό πίσω από τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, τον άνθρωπο που πυροβόλησε τρεις φορές προκαλώντας τον θάνατο του JFK.
Σήμερα, 57 χρόνια από το συγκλονιστικό και πρόωρο τέλος της -πολιτικής- ζωής του 46χρονου Δημοκρατικού “θρύλου”, o θάνατός του εξακολουθεί να περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου που, μετά από εκτεταμένες έρευνες και αμέτρητες εικασίες, έχει πια παγιωθεί ως γρίφος χωρίς λύση, “χιτσκοκική” ταινία χωρίς φινάλε. Ντοκιμαντέρ, ταινίες και βιβλία, (ακόμη και από τον Όλιβερ Στόουν) έχουν αποπειραθεί να παραθέσουν ερμηνείες, μαρτυρίες και φως στην άκρη του τούνελ αυτής της πολύκροτης ιστορίας, αλλά και στα απόκρυφα της CIA που παραμένουν “επτασφράγιστα μυστικά”. Άλλωστε, η μετέπειτα δολοφονία του Όσβαλντ, κατά την μεταγωγή του, από τον Τζακ Ρούμπι ελαχιστοποίησε τα ζωντανά (μέχρι τότε) στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις για τα κίνητρα της δολοφονίας.
Ο πράκτορας-φάντασμα από την Ελλάδα
Από τη σκιώδη πλευρά όλων των παραπάνω, “εμφανίζεται” μία φιγούρα που, μέχρι σήμερα, αποτελεί μυστήριο. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις για την δολοφονία του JFK. Η μία, θα ήταν να βρίσκεται εν ζωή, μιας και ο Τζορτζ Ιωαννίδης (George Joannides), περί ου ο λόγος, απεβίωσε τον Μάρτιο του 1990. Η δεύτερη; Η ιστορία την καθιστά -σχεδόν- εξίσου δύσκολη με την πρώτη: Τα χιλιάδες απόρρητα έγγραφα δεν έχουν αποχαρακτηριστεί και δημοσιοποιηθεί από τη CIA, με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ να τα κρατά καλά σφραγισμένα, παρά τις έντονες πιέσεις δημοσιογράφων και εμπλεκόμενων ανθρώπων, αλλά και τις εκτεταμένες έρευνες (τέσσερις) στο πέρασμα των δεκαετιών.
Ποιος ήταν, όμως, ο Τζορτζ Ιωαννίδης, η -έστω και έμμεση- σχέση του με τον δολοφόνο του Κένεντι και ο ρόλος του στη σκοτεινή πλευρά αυτής της της ιστορίας;
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Ιουλίου του 1922. Μωρό ακόμη, 1 έτους, οι γονείς του έψαξαν και βρήκαν ένα καλύτερο μέλλον στη Νέα Υόρκη, όπου και μεγάλωσε σε αισθητά πιο ευνοϊκές συνθήκες. Αποφοίτησε από το City College και έπειτα σπούδασε νομικά στο St. John’s University. Η καριέρα και η “ταυτότητα” του δικηγόρου λειτούργησαν ως μανδύας, όπως και το όνομα “Χάουαρντ” που χρησιμοποιούσε ως ηγετικό στέλεχος και ένα από τα 24 μέλη του τμήματος Ψυχολογικού Πολέμου της CIA, την οποία ακολούθησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Το δέλεαρ και τις πρώτες γνωριμίες τα συνάντησε μέσα από το στενό του περιβάλλον, ακούγοντας αρχικά στο όνομα Τζορτζ Κάλαρης (διατηρούσαν ερωτικές σχέσεις με τις αδερφές Βιολέτα και Ισμήνη Μικρούτσικου – ο Ιωαννίδης παντρεύτηκε τη Βιολέτα και έκαναν τρία παιδιά) και έπειτα στον αρχηγό της ελληνικής “φατρίας” της CIA, Τομ Καραμεσίνη. Αυτοί ήταν που γοητεύτηκαν από τις ικανότητές του και τον μύησαν στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Η σχέση με τους εχθρούς του Κάστρο και η σύνδεση με τον Όσβαλντ
Για τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1963, ο Τζορτζ Ιωαννίδης ηγείτο του συγκεκριμένου τμήματος στο Μαϊάμι, έχοντας έναν συγκεκριμένο ρόλο. Να διευθύνει, να παρακολουθεί και να χρηματοδοτεί (με 25.000 δολάριο μηνιαίως) την πλέον διαβόητη αντεπαναστατική οργάνωση Κουβανών με το όνομα Directorio Revolucionario Estudanti, γνωστή και ως DRE. Στο Μαϊάμι άλλωστε, αρκετοί εξόριστοι Κουβανοί που ένιωθαν δυσαρεστημένοι, αν όχι προδομένοι από την αποτυχία του Κένεντι στην εισβολή του 1961 στον Κόλπο των Χοίρων, συνέχισαν το αντεπαναστατικό τους έργο με στόχο να πλήξουν τον Κάστρο. Η DRE είχε την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση της CIA, με τον Ιωαννίδη να έχει νευραλγικό συνδετικό ρόλο. Η CIA είχε τον έλεγχο της συγκεκριμένης οργάνωσης, ως έναν βαθμό τουλάχιστον, καθώς οι ακραίες προθέσεις της DRE και μία της απόπειρα δολοφονίας του Κάστρο έδωσαν στο τμήμα του Μαϊάμι να καταλάβει πως τα πράγματα, όπως και ο έλεγχος, είχαν αρχίσει να ξεφεύγουν.
Λίγους μόλις μήνες πριν από τη δολοφονία του JFK, ο δολοφόνος του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ επιχειρεί να προσεγγίσει την οργάνωση DRE, τα ηγετικά μέλη της οποίας ωστόσο δεν πείστηκαν από τις προθέσεις του για να επιβεβαιωθούν λίγο καιρό αργότερα, όταν τον εντόπισαν να μοιράζει φιλοκαστρικές μπροσούρες. Στο διάστημα που ακολούθησε, όπως και εκείνη τη στιγμή, εκτυλίχθηκαν έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών της οργάνωσης και του Όσβαλντ, ακόμη και σε ραδιοφωνικές εκπομπές, όπου είχαν τη μορφή debate, από τα οποία ο δολοφόνος του Κένεντι φέρεται να αποχώρησε ‘νικημένος” και “ταπεινωμένος”.
Στόματα ερμητικά κλειστά
Τα σκοτεινά σημεία από αυτό το τρίγωνο Ιωαννίδη-DRE-Όσβαλντ άρχισαν να αχνοφαίνονται πολλά χρόνια μετά τη δολοφονία του Κένεντι. Παρά το γεγονός ότι μέλη της οργάνωσης DRE μίλησαν ανοιχτά στους δημοσιογράφους για τις δραστηριότητες του Όσβαλντ υπέρ του Κάστρο, η CIA και ο διευθυντής Ρίτσαρντ Χελμς (όπως και ο Ιωαννίδης φυσικά) απέκρυψαν τη σχέση του συγκεκριμένου τμήματος με την οργάνωση, πράγμα που προφανώς δημιουργεί ερωτηματικά για το αν γνώριζε τη δράση του Όσβαλντ. Ο ίδιος μάλιστα μάλιστα φέρεται ότι παρακολουθείτο στενά από τις μυστικές υπηρεσίες πολύ πριν τον θάνατο του Κένεντι.
Η CIA προχώρησε στη σύσταση μίας επιτροπής (Επιτροπή Γουόρεν) για τη διερεύνηση της υπόθεσης και όχι στην ανάθεση της έρευνας στο Κογκρέσο, η οποία εν τέλει κατέληξε πως η CIA και ο Ιωαννίδης δεν είχαν καμία σχέση με τον Όσβαλντ, με το τελικό πόρισμα να αναφέρει πως “ενήργεσε μόνος του”. Το όνομα του Ιωαννίδη δεν εμφανίστηκε σε κανέναν από τους 26 τόμους που συνέλλεξε η επιτροπή.
Τα όποια στοιχεία υπάρχουν μέχρι σήμερα για τον ρόλο του Έλληνα πράκτορα, την υποστήριξη της DRE και τη διαμάχη με τον Όσβαλντ οφείλονται, αφενός στον νόμο του 1992 για τον αποχαρακτηρισμό και δημοσιοποίηση των απόρρητων εγγράφων, αλλά ακόμη περισσότερο στην επίμονη προσπάθεια 13 δημοσιογράφων, συγγραφών και ιστορικών να ρίξουν φως στην υπόθεση. Με κοινή τους επιστολή στις αρχές του 2000 ζήτησαν την άμεση διερεύνηση και τον αποχαρακτηρισμό των εγγράφων, πολλά εκ των οποίων (1.100) παραμένουν κλεισμένα στα συρτάρια της CIA. Ένας εξ αυτών μάλιστα, ο δημοσιογράφος Τζέφερσον Μόρλεϊ (πρ. Washington Post) και διαχειριστής της σελίδας “JFK Facts” ασχολήθηκε επισταμένως με την υπόθεση, προχωρώντας μάλιστα και σε αγωγή εναντίον της CIA τον Δεκέμβριο του 2003.
Ο ίδιος κατηγορεί την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών για απόκρυψη στοιχείων σχετικά με τον ρόλο του Ιωαννίδη που θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις για τη δολοφονία του JFK. Ο Μόρλεϊ έκανε λόγο για αποσιώπηση γεγονότων που εμπλέκουν τον Ιωαννίδη με την DRE αλλά και με τον Όσβαλντ, απαιτώντας τη δημοσιοποίηση των αρχείων από τη CIA και διεκδικώντας μισό εκατομμύριο δολάρια. Ο ίδιος μάλιστα υποστήριξε πως η CIA παρακολουθούσε τον Όσβαλντ από το 1959-1963, πράγμα που ουδέποτε έγινε γνωστό κατά την περίοδο των ερευνών μετά τη δολοφονία του Κένεντι, ενώ μίλησε ανοιχτά για τα 1.100 απόρρητα έγγραφα της CIA που δεν έχουν αποχαρακτηριστεί.
Επιστροφή στην Ελλάδα, θάνατος στο Χιούστον
Μετά τη δολοφονία του Κένεντι, ο Ιωαννίδης μετατέθηκε στην Ελλάδα, για να εργαστεί στον τελευταίο όροφο της Αμερικανικής πρεσβείας στο γραφείο της CIA στην Αθήνα. Η συνέχεια τον βρήκε στις Φιλιππίνες, στο Βιετνάμ και ξανά πίσω στις ΗΠΑ και την Ουάσινγκτον, όπου ασχολήθηκε με θέματα μετανάστευσης, ενώ το 1978 κλήθηκε από τη CIA για να γίνει μέλος και της Επιτροπή Δολοφονιών, η οποία δημιουργήθηκε από το Κογκρέσο και θα άνοιγε ξανά την υπόθεση Κένεντι. Ωστόσο, η τοποθέτησή του (κατόπιν εντολής της CIA) σε αυτή, λειτούργησε ανασταλτικά.
Η μεγαλύτερη σκιά στην υπόθεση Κένεντι
Ο Ιωαννίδης δεν αποκάλυψε ποτέ τον -όποιο- ρόλο του στα γεγονότα του 1963, τη σχέση του με την DRE και τις αντιπαραθέσεις της με τον Όσβαλντ. Όσα αρχεία της CIA αποχαρακτηρίστηκαν δεν περιείχαν αναφορές, αποδείξεις, συνεργασίες ή σημειώσεις σχετικά με τα κονδύλια που ξοδεύτηκαν για να ενισχύσουν την οργάνωση DRE από τον Δεκέμβριο του 1962 έως τον Απρίλιο του 1964.
Παραμένει αδιευκρίνιστος ο ρόλος του στην υπόθεση JFK και η σχέση του με τον Όσβαλντ. Αν δηλαδή γνώριζε τον πρότερο βίο του δολοφόνου του Κένεντι και την υποστήριξή του προς τον Κάστρο, κόντρα στη δράση της DRE, την οποία η CIA χρηματοδοτούσε. Δεν υπήρχε στους 26 τόμους της επιτροπής Γουόρεν, δεν υπήρχε στους 12 τόμους της Επιτροπής Δολοφονιών του 1978, δεν υπάρχει σε κανένα από τα δημοσιοποιημένα έγγραφα της CIA (μεταξύ 1994 και 1998). Το μόνο σίγουρο είναι πως τα έγγραφα που δεν έχουν αποχαρακτηριστεί θα έδιναν απαντήσεις σε σημεία και πρόσωπα “κλειδιά” της δολοφονίας.
Πηγή: Νews247.gr
Leave a comment