ΕΛΛΑΔΑ
ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ: ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ Ε.Ε ΣΤΕΛΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση, με την οποία αναβάλλει την κρίση του για δάνεια σε ελβετικό φράγκο, εξέδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, το οποίο για πρωτη φορά έστειλε μία σειρά από προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την υπόθεση.

Η εξέλιξη αυτή δίνει μια έστω αμυδρή ελπίδα στους χιλιάδες δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο, που μπορεί να συγκλίνει στην άποψη της μειοψηφίας της Ολομέλειας του Άρειου Πάγου για τη δυνατότητα ελέγχου καταχρηστικότητας των δανειακών συμβάσεων σε ελβετικό φράγκο.

Προδικαστικά ερωτήματα

Συγκεκριμένα  το δικαστήριο κατά πλειοψηφία (2-1) ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης για το επίμαχο ζήτημα που αφορά μεγάλο αριθμό δανειοληπτών και απηύθυνε -για πρώτη φορά- μία σειρά από προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο.

Υπενθυμίζεται ότι ο Άρειος Πάγος, σε παρόμοια υπόθεση με σημαντική πλειοψηφία, είχε απορρίψει την αίτηση αναίρεσης δανειολήπτριας κρίνοντας ότι ο όρος των δανειακών συμβάσεων για αποπληρωμή σε ευρώ ή ελβετικό φράγκο με βάση την τρέχουσα ισοτιμία είναι δηλωτικός όρος και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας.

Αντίθετα, το παρόν δικαστήριο ακολούθησε το σκεπτικό της μειοψηφίας της Ολομέλειας του Ανωτάτου δικαστηρίου, καθώς οι δύο  εκ των τριών δικαστών της σύνθεσης του υιοθέτησαν την άποψη της δυνατότητας ελέγχου καταχρηστικότητας των όρων των δανειακών συμβάσεων σε ελβετικό φράγκο. Στην απόφασή τους  εκφράζουν την άποψη ότι τα Ελληνικά δικαστήρια μπορούν να προβούν σε έλεγχο καταχρηστικότητας και ρητρών, οι οποίες απηχούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις αναγκαστικού (και ενδοτικού) δικαίου.

Τα προδικαστικά ερωτήματα που απευθύνει το ελληνικό δικαστήριο προς το Ευρωδικαστήριο

Τα προδικαστικά ερωτήματα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) είναι τα εξής:

1) Κατά την έννοια του άρθρου 8 της Οδηγίας 93/13/ΕΚ που προβλέπει δυνατότητα των κρατών μελών να θεσπίζουν αυστηρότερες διατάξεις για να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη προστασία του καταναλωτή, μπορεί ένα κράτος μέλος να μην ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο το άρθρο 1 παρ. 2 της Οδηγίας 93/13/ΕΚ και να επιτρέψει τον δικαστικό έλεγχο και ρητρών που απηχούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις αναγκαστικού ή ενδοτικού δικαίου;

2) Είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι το άρθρο 1 παράγραφος 2 εδ. α και β της Οδηγίας 93/13/ΕΚ αν και δεν εισήλθε ρητά στο Ελληνικό δίκαιο εισήλθε έμμεσα σύμφωνα με το περιεχόμενο των άρθρων 3 παράγραφος 1 και 4 παράγραφος 1 της ανωτέρω Οδηγίας, όπως αυτό μεταφέρθηκε στην διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 του Ν. 22541/1994;

3) Στην έννοια των καταχρηστικών όρων και του εύρους τους όπως αυτοί ορίζονται στις διατάξεις των άρθρων 3 παράγραφος 1 και 4 παράγραφος 1 της Οδηγίας 93/13 περιέχεται η εξαίρεση του άρθρου 1 παράγραφος 2 εδ. α και β της οδηγίας 93/13;

4) Καταλαμβάνεται από τον έλεγχο της καταχρηστικότητας γενικού όρου συναλλαγής κατά τις διατάξεις της Οδηγίας 93/13/ΕΚ, ο όρος σε πιστωτική σύμβαση που συνάπτει καταναλωτής με πιστωτικό ίδρυμα, ο οποίος αποδίδει το περιεχόμενο κανόνα ενδοτικού δικαίου του κράτους μέλους, εφόσον ο σχετικός όρος δεν αποτέλεσε αντικείμενο χωριστής διαπραγμάτευσης;

Παρουσίαση: Π. Στάθης

 

Πηγή:Capital.gr

Related Post

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *