Σε δεύτερο γύρο οδηγούνται οι εκλογές στην Τουρκία με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να πηγαίνει σε αυτόν με ένα προβάδισμα πέντε μονάδων. Η La Repubblica αναλύει την επικοινωνιακή ομάδα του Τούρκου προέδρου και τα σημεία – «κλειδιά» της προεκλογικής του εκστρατείας.

Η λεωφόρος που βρίσκεται δίπλα στα κεντρικά γραφεία του AKP, ένα γυάλινο και τσιμεντένιο πύργο στα δυτικά προάστια της Άγκυρας, είναι γεμάτη κόσμο. Είναι 2 τα ξημερώματα της Δευτέρας, η κρατική τηλεόραση μόλις δημοσίευσε τα τελευταία στοιχεία από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών: θα υπάρξει δεύτερος γύρος, αλλά το πλήθος των υποστηρικτών του AKP έχει ήδη τρέξει για να γιορτάσει για τον ηγέτη του. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Βγήκε στη βεράντα του τελευταίου ορόφου, στο μπαλκόνι των νικητήριων ομιλιών, έπιασε το μικρόφωνο και τραγούδησε ένα «άσμα αγάπης» για τον κόσμο του.

Ο άνθρωπος που ηγήθηκε της Τουρκίας για 20 χρόνια ξέρει ότι βρίσκεται σε ένα αποφασιστικό σταυροδρόμι. Για πρώτη φορά δεν σαρώνει τις εκλογές με την πρώτη προσπάθεια, παρά τον έλεγχο που ασκεί στα ΜΜΕ και τους θεσμούς, αλλά αποδείχθηκε για άλλη μια φορά πρωταθλητής των προεκλογικών εκστρατειών με μια στρατηγική που βασίζεται σε τρεις άξονες – πατρίδα, χρήμα, ταυτότητα – και μια χούφτα πιστών ανθρώπων, σημειώνει το ιταλικό μέσο.

Όταν ο Ερτάν Αϊντίν προέβλεψε ότι θα έχανε τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα για πρώτη φορά το 2019, παραγκωνίστηκε από το AKP. Ο πρόεδρος ήταν δυσαρεστημένος με τις αναλύσεις αυτού του λαμπρού και «ασεβούς» πρώην βουλευτή, δημοσκόπου και πολιτικού επιστήμονα. Τον Ιανουάριο, ωστόσο με τις δημοσκοπήσεις να πέφτουν κατακόρυφα, τον κάλεσε να ηγηθεί της προεκλογικής του εκστρατείας.

Ο Αϊντίν είναι ο άνθρωπος που επινόησε την ιδέα του «νέου τουρκικού αιώνα», εκμεταλλευόμενος τη σύμπτωση των εκλογών με τη χρονιά που η τουρκική Δημοκρατία γιορτάζει τα εκατό χρόνια από την ίδρυσή της και έστρεψε την εκστρατεία εξ ολοκλήρου στις επιτυχίες των 20 χρόνων διακυβέρνησης Ερντογάν: η κατασκευή υποδομών όπως αυτοκινητόδρομοι και φράγματα, ο πολλαπλασιασμός των εργοστασίων, η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Και η υπόσχεση ενός νέου μεγαλείου, βασισμένου στην έρευνα και τις τεχνολογίες.

Αυτό εξηγεί, για παράδειγμα, τις εικόνες που δείχνουν τον Ερντογάν να οδηγεί ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο κατασκευασμένο στην Τουρκία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ή τα εγκαίνια του νέου αεροπλανοφόρου Anadolu που είχε αγκυροβολήσει στον Βόσπορο δέκα ημέρες πριν από τις εκλογές.

Η ομάδα του προέδρου

Ο Αϊντίν είναι ένα σημαντικό μέρος της «ομάδας» του προέδρου, αλλά όχι το μοναδικό. Στον πιστό κύκλο των συμβούλων και των στρατηγικών είναι ο Hasan Dogan, ο αρχηγός του προσωπικού. Ο Ali Ihsan “Mucahit” Aslan, 55 ετών, ο νεότερος από τους ιδρυτές του AKP και τώρα αντιπρόεδρος του κόμματος υπεύθυνος για τις εκλογικές υποθέσεις. Ο Fahrettin Altun, ο ισχυρός διευθυντής επικοινωνίας της προεδρίας, και ο Numan Kurtulmus, ο πρόεδρος μιας επιλεγμένης στρατηγικής επιτροπής του κόμματος που περιλαμβάνει επίσης τον Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπο του Ερντογάν.

Ο καθένας από αυτούς έχει μια βαρύτητα στις επιλογές για την προεκλογική εκστρατεία αλλά αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Και ο πρόεδρος αποφάσισε, στο δεύτερο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας, να μην ακούσει τις συμβουλές που του πρότειναν μέτρια προσέγγιση, «αλλά να ξεκινήσει αυτό στο οποίο υπερέχει, μια πολύ πολωτική εκστρατεία», λέει ο Ραγκίπ Σοϊλού, ένας Τούρκος δημοσιογράφος που ακολουθεί το AKP εδώ και αρκετό καιρό.

Τα χτυπήματα στον Κιλιτσντάρογλου

Ο Ερντογάν κατηγόρησε τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ότι συνεννοήθηκε με τους «τρομοκράτες», λόγω της συμμαχίας με το HDP, αξιοποιώντας τον φόβο της τρομοκρατίας που είναι διαδεδομένος στην τουρκική κοινωνία. Αλλά κατηγόρησε επίσης την αντιπολίτευση ότι απειλεί την παραδοσιακή οικογένεια με «διαστρεβλωμένες LGBT» ιδεολογίες: μια πολιτική ταυτότητας, η οποία περιλαμβάνει επίσης μια συμμαχία με ένα ριζοσπαστικό ισλαμιστικό κόμμα και μια δαιμονοποίηση του αντιπάλου που αναδείχθηκαν για άλλη μια φορά αποτελεσματικές.

«Ο Ερντογάν έχει ακόμα μια αφοσιωμένη βάση θρησκευόμενων ψηφοφόρων που τον βλέπουν ως τον πολυαναμενόμενο σωτήρα που κάνει επιτέλους την Τουρκία μεγάλη και μουσουλμανική ξανά», γράφει ο Mustafa Aykol, Τούρκος διανοούμενος και αναλυτής του Cato Institute. «Η «θρησκευτική δεξιά» αποτελεί περισσότερο από το ήμισυ της τουρκικής κοινωνίας».