Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου (που λέει ο λόγος…) ένας συνταξιούχος Αμερικανός διπλωμάτης, με βλέμμα ξεδοντιασμένης νυφίτσας, προσπαθεί να λύσει το Σκοπιανό.
Διορισμένος χαριστικά από το σύστημα Κλίντον, μήπως και εξασφαλίσει ρόλο στα …αποφάγια της βαλκανικής κρίσης, ο κύριος Μάθιου Νίμιτς βρέθηκε στον απόηχο της κατάπτυστης (για την Ελλάδα) «ενδιάμεσης συμφωνίας», που ανακοινώθηκε στον περίβολο της «ροζ βίλας» από τον αναιδέστατο Αμερικανό πρέσβη της εποχής, να προσφέρει τις υπηρεσίες του για να γεφυρώσει-υποτίθεται- τις διαφορές γύρω από την ονομασία του γειτονικού κράτους.
Ο ρόλος του, πανεύκολος, αφού στην ουσία η Ελλάδα είχε παραιτηθεί, ως μη όφειλε, από την σταθερή θέση περί μη αποδοχής του όρου «Μακεδονία» και είχε σταδιακά διολισθήσει στην αποδοχή ενός μικτού ονόματος με επιθετικό προσδιορισμό.
Επί 23 ολόκληρα χρόνια(προσοχή: ούτε ένα ούτε δύο) η απεχθής αυτή νυφίτσα περιφέρει το σαρκίο της ταξιδεύοντας στην πρώτη θέση των αεροπλάνων και διανυκτερεύοντας στα πολυτελέστερα ξενοδοχεία, για να «διαπιστώνει» τις συνεχιζόμενες αποκλίσεις και να συνιστά μεγαλύτερες προσπάθειες στις εμπλεκόμενες πλευρές. Για να τροφοδοτεί δηλαδή την σκοπιανή αδιαλλαξία και να ρεζιλεύει την ελληνική δημοκρατία, ακόμη και σε εποχές που είχε πανίσχυρη επιρροή στον βαλκανικό χώρο.
Ο τύπος αυτός ισχυρίζεται ότι αμείβεται συμβολικά με …ένα δολάριο το χρόνο! Κατά την προσωπική μου πεποίθηση, αλλά χωρίς να μπορώ να το αποδείξω, πρόκειται για μεγάλη …αρπάχτρα που σιτίζεται από ξένα κέντρα αποφάσεων, τύπου Σόρος, προς υλοποίηση επιδιώξεων στην περιοχή των «Δυτικών Βαλκανίων», διαμετρικά αντίθετων με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Διορισμένος σε καμιά 15αριά διοικητικά συμβούλια ακαδημαικών και άλλων οργανισμών, ο Νίμιτς παριστάνει ακόμη και σήμερα ότι πασχίζει για λύση, ενώ είναι φανερό προς τα πού γέρνει. Η Ελλάδα, ξεβρακώθηκε, έκανε πίσω από την αρχική «κόκκινη γραμμή» και έμεινε το κράτος αχταρμάς των θερμοκέφαλων «Σλαβομακεδόνων» και των Αλβανών κατσαπλιάδων που στρογγυλοκάθισαν στην κυβέρνηση, να μας κουνάει περιπαικτικά το δάχτυλο και να ζητάει ένταξη στο ΝΑΤΟ από την πίσω πόρτα.
Κατά την ταπεινή και πάλι, προσωπική μου άποψη, ο Νίκος Κοτζιάς δεν έχει κανένα λόγο να διαπραγματευθεί με αυτήν την «αρπάχτρα». Ότι μπορούσε να προσφέρει αυτός ο κύριος το έχουμε δει. Γι αυτό και πρέπει να απαιτήσουμε την αντικατάσταση του. 23 χρόνια στο ίδιο βιολί είναι πολλά. Κι ας έρθει από εδώ να τον κεράσουμε…μια τυρόπιττα, αν δεν του φτάνουν τα κέρματα που ισχυρίζεται ότι εισπράττει…
mignatiou.com
Related Post
