Του Παναγιώτη Αλιμήση
Αυτό που περίμεναν πολλοί ότι θα γίνει στη Κύπρο τελικά έγινε. Παρά την κατάρρευση των συνομιλιών για την λύση του κυπριακού, -αποσοβήθηκε άλλο ένα σχέδιο τύπου Αννάν- οι γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ προχωρούν κανονικά. Όχι δεν πρόκειται για κάποια θριαμβευτική διπλωματική νίκη του ελληνισμού, δυστυχώς. Απλά οι Αμερικανοί οι Γάλλοι και οι Ισραηλινοί, έχουν υπογράψει με την Λευκωσία ενεργειακές συμφωνίες που πρέπει να υλοποιηθούν ανεξάρτητα από το αν η Τουρκία «γαβγίζει». Άλλωστε, και οι τρεις υπερδυνάμεις έχουν το «τσαγανό» (πολιτική βούληση, στρατιωτική ισχύ) να δείξουν στην Άγκυρα ότι δεν αστειεύονται… Η συμβολική παρουσία της χώρας μας στην ΑΟΖ της Κύπρου με μια πυραυλάκατο, μόνο συμβολικό χαρακτήρα έχει και τίποτα περισσότερο, αφού το «ενιαίο αμυντικό δόγμα» παραπαίει…
Όμως το γεγονός ότι η Κύπρος έχει αποκτήσει μια -προσωρινή- ασπίδα, στα ενεργειακά της οικόπεδα, αυτό δεν σημαίνει πως εξασφάλισε το μέλλον της, ούτε θα σταματήσει η Άγκυρα τους λεονταρισμούς. Κάθε άλλο. Το πληγωμένο θηρίο είναι επικίνδυνο. Η τουρκική πολιτική σκηνή, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές ιδεολογίες στο εσωτερικό της και τις καρπαζιές που μπορεί να δέχεται, στα εξωτερικά θέματα είναι ενωμένη σαν μια γροθιά.
Είναι άκρως επικίνδυνες έως ανεύθυνες οι θέσεις όπως: Η Τουρκία είναι αδύναμη, είναι διχασμένη, θα διαμελιστεί γιατί το είπαν οι προφήτες, θα την «καταπιούν» οι Κούρδοι, δεν θα κουνηθεί ρούπι και άλλα… απίστευτα. Το χειρότερο είναι πως μερικοί δεν βλέπουν τι έρχεται και εύκολα κολλούν ταμπέλες όπως: αυτά είναι κινδυνολογίες, εμάς θα μας σώσει η Ευρώπη, είμαστε χώρα σταθερότητας (ξέφραγο αμπέλι) στα βαλκάνια και άλλες… μπουρδολογίες.
Θα λέγαμε ότι ίσως τώρα, πρέπει να προσέχουμε ακόμα περισσότερο! Μπορεί ο Ερντογάν να «χάνει» προσωρινά στην Κύπρο, ωστόσο, έχει άλλα πεδία που μπορεί να «εκδικηθεί». Στη Θράκη, την δική μας Θράκη η Άγκυρα επενδύει καθημερινά με τις… μυστικές της υπηρεσίες, ενώ αναπτύσσει καλές σχέσεις με τον Έντι Ράμα… Στο Αιγαίο οι ψαράδες μας δέχονται σφαίρες από τουρκικά περιπολικά εδώ και πολλά χρόνια και την ίδια ώρα, Τούρκοι επενδυτές αγοράζουν φιλέτα στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Παράλληλα, τα όποια κοιτάσματα στο Αιγαίο δεν μας «επιτρέπει» να τα εκμεταλλευτούμε (βλέπε Casus belli), ενώ η γείτονα, διεκδικεί πλέον και την προστασία των μουσουλμάνων εκτός Θράκης απαιτώντας τζαμιά! Και φυσικά, δεν έχει πει ο «σουλτάνος» την τελευταία του λέξη στο προσφυγικό.
Με λίγα λόγια, η Τουρκία, παρακολουθεί την Ελλάδα στενά… Βλέπει το πως θα είναι η χώρα μας σε λίγα χρόνια και ψάχνει να «εισβάλει» σιωπηρά από τώρα. Ας μη γελιόμαστε κρυπτόμενοι πίσω από το δάχτυλό μας. Η ελλαδίτσα μας, -τώρα ΚΑΙ ελέω μνημονίου-, έχει καταντήσει σχεδόν παρία.
Το μέλλον, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα ανήκει δυστυχώς στους γείτονες. Ο πληθυσμιακός όγκος της Τουρκίας η μεγάλη γεννητικότητά του πληθυσμού της και η γενικότερη στρατιωτική δυναμική της (κερδοφόρες πολεμικές βιομηχανίες, νέες τεχνολογίες, ανερχόμενα διεθνή πανεπιστημιακά ιδρύματα με κύρος, εξαγωγές κτλ) την καθιστούν έναν παραδοσιακό και αξιόπιστο σύμμαχο της Δύσης, παρά τα κατά καιρούς προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις.
Ένα είναι βέβαιο. Τα στελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων θα κάνουν την δουλειά τους άριστα αν αυτό ποτέ απαιτηθεί.
Όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ίσως τώρα βρισκόμαστε στο κρισιμότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας και καλούμαστε να κοιτάξουμε 100 χρόνια μπροστά. Αν δεν προβούμε ως λαός σε ριζικές αλλαγές στην ζωή μας σε όλους τους τομείς. Πχ: Αν δεν πάψουμε να αντιγράφουμε την χειρότερη υποκουλτούρα της Δύσης θέλοντας να «μοιάσουμε» και εμείς με «αυτούς» αν δεν επανακτήσουμε την ιστορική μας συνείδηση, αν δεν σταματήσουμε να ψάχνουμε ακόμα την καλή ζωή, η Τουρκία θα είναι αυτή που θα κερδίζει όλο και περισσότερα. Η προσωρινή μας «νίκη» στην κυπριακή ΑΟΖ, για την Άγκυρα, είναι απλώς μια χαμένη μάχη μικρής κλίμακας η οποία μαίνεται ακόμα!
Ας κάτσουμε κάτω να συλλογιστούμε με τα σημερινά δεδομένα πως θα είμαστε σε 50 χρόνια από τώρα. Μαζί και η Κύπρος. Εκτός αν δεν θέλουμε…
Tag
Κύπρος
