Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου*
Οι σχέσεις κυβέρνησης-Σαββίδη θυμίζουν τις εποχές ΠΑΣΟΚ-Κόκκαλη
Το ποδόσφαιρο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι σημαντικό γιατί εμπεριέχει ανθρώπινες συμπεριφορές που οδηγούν στην ευτυχία του αρχέγονου παιχνιδιού και στην εκπαιδευτική σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Είναι τόσο σημαντικό, που είναι επικίνδυνο να αφήνεται σε παράγοντες και σε κυβερνήσεις να το διαφεντεύουν.
Ειδικά στην Ελλάδα, είναι πιο επικίνδυνο, γιατί οι πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων πενήντα ετών είναι αυτές που είναι. Είναι ακόμα περισσότερο επικίνδυνο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε στο ποδόσφαιρο (που οι «διανοούμενοι» της αριστεράς υποτιμούσαν και λοιδορούσαν) άλλη μια αεριτζίδικη ευκαιρία, ώστε να γαντζωθεί ακόμα περισσότερο στην εξουσία. Και, βέβαια, με τον τυχοδιωκτικό τρόπο που το προσέγγισαν, στερούμενοι κιόλας την επαγγελματική εμπειρία των προηγούμενων, τα έκαναν εντελώς μούτι και στο πεδίο αυτό.
Ενώ η εξυγίανση του ποδοσφαίρου αποτελούσε πραγματική ανάγκη, εντέλει ο τρόπος διαχείρισής της είναι άλλη μια επικοινωνιακή πιρουέτα των «ταχυδακτυλουργών» του Μαξίμου. Ανάλογη της Νοβάρτις, του Μέγκα, των σκανδάλων στα εξοπλιστικά, στο παραδικαστικό κύκλωμα, κ.α, όπου ενώ υπάρχει διαχρονική δυσωδία, κίνητρο της κυβέρνησης καταντά η πολιτική επιβίωση και η ανακατεμένη εκτόξευση επικοινωνιακών ετικετών και όχι ουσίας και κάθαρσης.
Κάτι αντίστοιχο επιχειρήθηκε και στο ποδόσφαιρο. Η αμαρτωλή Ε.Π.Ο που έλεγχε ο Κόκκαλης, ως εκλεκτός όλων των κυβερνήσεων, είχε δημιουργήσει έναν τύπο σοβιετικού αθλητικού καθεστώτος, όπου ο Ολυμπιακός ήταν μόνιμος κερδοφόρος πρωταθλητής, αντίστοιχος των κρατικών Δυνάμο ή Λοκομοτίβ στα πρώην ανατολικά καθεστώτα.
Το γεγονός αυτό, συν το ότι ο διάδοχος του Κόκκαλη, Βαγγέλης Μαρινάκης, άρχισε να εμπλέκεται σε πολιτικές συμμαχίες (και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρχικώς) και οικονομικές συμφωνίες, κατηγορείται για υποθέσεις στημένων παιχνιδιών και παράνομου στοιχήματος, ενώ διερευνάται η ανάμειξή του στην υπόθεση με το ναρκόπλοιο Noor1, έκαναν την κάθαρση απαραίτητη.
Τι καλύτερο για τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα ενεργοποιούσε το ηθικό του πλεονέκτημα και σε ένα χώρο που, όπως λέμε οι παλιοί ποδοσφαιρόφιλοι, «ο καλύτερος παράγοντας έχει σκοτώσει τη μάνα του».
Οι αρχικές προθέσεις Κοντονή οδήγησαν στην αλλαγή συσχετισμών και σε μια προσπάθεια θεσμικής κάθαρσης.
Σύμμαχοί της, αρχικά, οι Μελισσανίδης (Α.Ε.Κ), Αλαφούζος (ΠΑΟ) και Σαββίδης (ΠΑΟΚ), ώστε να αλλάξει η τότε διοίκηση της Ε.Π.Ο και η διαιτησία να παίζει 50-50. Ή αλλιώς, να υπάρχει μεταξύ κατεργαρέων, ειλικρίνεια, περιορίζοντας τη μοναχοφαγία του Ολυμπιακού και δημιουργώντας μια «δημοκρατική» κατανομή τίτλων και εννοείται χρήματος, ώστε να μοιράζονται σε περισσότερους εταίρους με στοιχειώδη περιοδικότητα.
Η κωλοτούμπα του ΣΎΡΙΖΑ και η συναλλαγή με τον μνημονιακό ρεαλισμό περιλαμβάνει την υπουργοποίηση-αποπομπή του Κοντονή και την εξέλιξη του φλερτ κυβέρνησης – Ιβάν Σαββίδη σε έρωτα. Κάπου εκεί μοιάζει να διαλύεται η «συμμαχία των κατεργαρέων» και οι τέσσερις μεγάλες Π.Α.Ε να κινούνται αυτόνομα και να εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες υπέρ των συμφερόντων τους.
Με δεδομένη την οικονομική κατάρρευση του ΠΑΟ, τον κακό ποδοσφαιρικό σχεδιασμό και την «αδιαφορία» του Μαρινάκη (που κακές γλώσσες λένε ότι είναι το αντίτιμο για να τη βγάλει καθαρή στις δικαστικές του εκκρεμότητες), η κόντρα επικεντρώθηκε ανάμεσα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, ή αλλιώς Μελισσανίδη και Σαββίδη.
Το ζήτημα είναι σαφώς πολιτικό. Οι αγαστές σχέσεις κυβέρνησης – Σαββίδη έχουν πολλά επίπεδα και, τηρουμένων των αναλογιών, μοιάζουν με την αναπαραγωγή του μοντέλου Κόκκαλη-ΠΑΣΟΚ σε αριστερό περιτύλιγμα και μνημονιακούς καιρούς.
Η ρημαγμένη και παρηκμασμένη Ελλάδα της κρίσης, ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης και μια μετασοβιετικού τύπου ολιγαρχική αλαζονεία του Ιβάν, μαζί με τις γεωοικονομικές παραμέτρους, οδήγησαν στα γεγονότα που ζήσαμε τις τελευταίες δυο εβδομάδες.
Η κυβέρνηση έδειξε να επένδυε στο ότι, ένα πρωτάθλημα στη Θεσ/νίκη σαφώς θα πιστωνόταν υπέρ της στον «αγώνα ενάντια στο κατεστημένο». Πολλοί συσχετίζουν την προσπάθεια αυτή και με εξευμενισμό των Βορειοελλαδιτών έναντι της παραχώρησης του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια και έπειτα από τη συμβολική παρουσία του Σαββίδη στα συλλαλητήρια, που έδειξε ότι κανείς δεν μπορεί να τον έχει εξασφαλισμένο.
Έτσι υπήρχε κυβερνητική ανοχή, που οδήγησε στην ελαχιστοποίηση της ποινής που επιβλήθηκε στον ΠΑΟΚ για τον τραυματισμό του προπονητή του Ολυμπιακού Γκαρσία, έπειτα από εκδίκαση ξημερώματα Κυριακής, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι ο Βασιλειάδης, πριν τον αγώνα της Τούμπας, έβγαλε απαγόρευση μετακίνησης των οπαδών της ΑΕΚ για αγώνα που μέχρι τη στιγμή της έφεσης ήταν …χωρίς θεατές.
Όμως στο παιγνίδι των πολιτικοοικονομικών συναλλαγών παίζουν ρόλο και απρόβλεπτοι παράγοντες, όπως το αμφισβητούμενο γκολ που πέτυχε ο ΠΑΟΚ στο πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΚ και το πιστόλι του εισελθόντος στο αγωνιστικό χώρο Ιβάν.
Η παγκόσμια δημοσιότητα του θέματος και η παρέμβαση της ΦΙΦΑ ανέτρεψαν το σκηνικό της κυβέρνησης, που τώρα αναγκάζεται να πάρει αποφάσεις για την τύχη του μέχρι πρότινος εκλεκτού επιχειρηματία της. Προς το παρόν, ο Τσίπρας επέλεξε να παρέμβει και πάλι στην απονομή δικαιοσύνης, εφόσον αποφάσισε την επ’ αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος, αντί της φυσιολογικής απάντησης, ότι υπάρχουν πλαίσιο και νόμοι να εφαρμοστούν.
Ύστατη προσπάθεια να πέσει η υπόθεση στα μαλακά, εφόσον όταν φταίνε όλοι, κανείς δεν φταίει, ή έδαφος για να εφαρμοστεί grexit στο ποδόσφαιρο και η τυχοδιωκτική κυβέρνηση να το βαφτίσει «μαχαίρι στο κόκαλο». Θα δείξει!
Αrdin-rixi.gr
Leave a comment